บ้านคำหมูน หมู่ที่ 13 ตั้งเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2440 –2450 โดยเมื่อสมัยก่อนนั้นมีชาวบ้านที่ย้ายอพยพมาจากถิ่นอื่นเพื่อหาทำเลที่อยู่อาศัย เลี้ยงสัตว์และปักหลักตั้งเป็นหมู่บ้านขึ้น อาศัยปลูกบ้านที่อยู่เนินสูงซึ่งล้อมรอบไปด้วยที่ราบลุ่มมีน้ำขังอยู่เกือบตลอดทั้งปี ลักษณะภาพเช่นนี้ ภาษาอีสานโบราณเรียกว่า คำ หรือ น้ำครำหนุนรองพื้นที่ ที่เป็นที่เนิน คำว่า “คำหมูน” จึงน่าจะมาจากคำว่า คำหนุนเหมือนสภาพพื้นที่ บ้านคำหมูนเดิมเป็นหมู่ที่ 1 ตำบลเดื่อศรีคันไชย ต่อมาเมื่อวันที่ 6 กรกฎาคม 2526 ได้แยกการปกครองออกเป็น 2 หมู่บ้าน คือบ้านคำหมูน และบ้านยางคำ แต่บ้านยางคำขอเป็นหมู่ที่ 1 ฉะนั้นบ้านคำหมูนจึงเป็นหมู่ที่ 13 จนถึงทุกวันนี้ หลังจากแยกการปกครองออกมาโดยมีผู้ใหญ่บ้านปกครองตามลำดับ ดังนี้

1. นายคง เที่ยงทัศน์

2. นายคำเพียร คุณสมบัติ

3. นายแวว สุขกุล

4. นายกาไสย แดงสะอาด

5. นายวิลัย คุณสมบัติ คนปัจจุบัน

ที่ตั้งของหมู่บ้าน

ทิศเหนือ ติดกับบ้านโคกสำราญ หมู่ 8 ตำบลเดื่อศรีคันไชย อำเภอวานรนิวาส

จังหวัดสกลนคร

ทิศใต้ ติดกับบ้านสงเปลือย อำเภอพังโคน จังหวัดสกลนคร

ทิศตะวันออก ติดกับบ้านคำเจริญ หมู่ 16 ตำบลเดื่อศรีคันไชย อำเภอวานรนิวาส

จังหวัดสกลนคร

ทิศตะวันตก ติดกับบ้านโคกไพศาล หมู่ 9 ตำบลเดื่อศรีคันไชย อำเภอวานรนิวาส

จังหวัดสกลนคร

จำนวนประชากร/จำนวนครัวเรือน

จำนวนครัวเรือนทั้งหมด 142 ครัวเรือน

จำนวนประชากรทั้งหมด 624 คน แยกเป็นเพศชาย 311 คน และเพศหญิง 313 คน

(ที่มา จากข้อมูล จปฐ. ปี 2550 )

สภาพทางสังคม

ประชาชนบ้านคำหมูนส่วนใหญ่ใช้ภาษาถิ่นเป็นภาษาลาว นับถือศาสนาพุทธทั้งหมด

สำหรับเรื่องการศึกษาส่วนใหญ่อยู่ในระดับประถม โดยจากการจัดเก็บข้อมูล จปฐ.ปี 2550 เมื่อนำข้อมูลด้านการศึกษามาพิจารณาปรากฏว่ามีผู้ที่เรียนในระดับประถมมากถึงร้อย 62.18 ของจำนวนประชากรทั้งหมด

สภาพทางเศรษฐกิจ

การประกอบอาชีพ

อาชีพหลักของประชาชนบ้านคำหมูน คือ การทำนา อาชีพรอง คือ การรับจ้าง อาชีพเสริม ได้แก่ กลุ่มผลิตน้ำดื่ม เลี้ยงสัตว์ เมื่อนำข้อมูลการประกอบอาชีพจากการสำรวจข้อมูลจปฐ. ปี 2550 โดยนับเฉพาะผู้ที่มีอายุ ตั้งแต่ 18 ปี ขึ้นไป ไม่นับนักเรียนนักศึกษา จำนวน 374 คน ปรากฏว่าส่วนใหญ่ประกอบอาชีพ ทำนา 327 คน ( 87.43 %) รองลงมา คือ รับจ้าง 34 คน (9.09%) รับราชการพนักงานของรัฐ 1 คน ( 2.94%) และค้าขาย 7 คน(0.53%) ตามลำดับ