ตามประวัติศาสตร์กล่าวว่าสร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2475 ลักษณะทางสถาปัตยกรรมเป็นอาคารก่ออิฐถือปูน ผังรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ขนาดความกว้าง 8 เมตร ความยาว 22 เมตร หลังคาเครื่องไม้ลดชั้น 2 ชั้น มุงกระเบื้องดินเผาซ้อนกันชั้นละ 2 ตับ ช่อฟ้า ใบระกา และหางหงส์ ไม้แกะสลัก หน้าบันด้านหน้าและด้านหลังมีร่องรอยการประดับด้วยเครื่องถ้วย ด้านหน้าเป็นเฉลียงมีหลังคาจั่นหับมุงสังกะสีคลุมระหว่างเสาไม้ที่ตั้งรับโครงหลังคา ตกแต่งด้วยเสาหัวเม็ด ผนังพระอุโบสภก่ออิฐถือปูนมีฐานบัวลูกแก้วอกไก่รองรับ ด้านหน้ามีช่องประตูตรงกึ่งกลางด้าน 1 ประตู ด้านหน้าปิดทึบต่อเนื่องไปจนถึงส่วนหน้าบ้าน ผนังด้านข้างมีหน้าต่างด้านละ 3 ช่อง เหนือกรอบประตูและหน้าต่างมีร่องรอยการประดับด้วยเครื่องถ้วย บานประตูและหน้าต่างไม้อกเลาแกะสลัก ภายในพระอุโบสถปัจจุบันมีเฉพาะฐานปัทม์สำหรับประดิษฐานพระพุทธรูป สันนิษฐานตามรูปแบบสถาปัตยกรรม พระอุโบสถวัดตะพงในน่าจะสร้างขึ้นในราวสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น กรมศิลปากรประกาศขึ้นทะเบียนโบราณสถานวัดตะพงใน ในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 11 ตอนพิเศษ 124 ง ลงวันที่ 17 ธันวาคม 2544 พื้นที่ประมาณ 3 ไร่ 24 ตารางวา