เดิมคำว่าปอยคืองานทำบุญใหญ่ของวัด ล้อ คือการนำขอนไม้ที่ตัดมาไว้สำหรับหนุนเพื่อเคลื่อนย้ายศพพระสงฆ์ นิยมนำต้นตาล หรือต้นมะพร้าวที่มีในชุมชน เพื่อให้อุบาสก อุบาสิกา ประชาชนได้ชักลาก ดังนั้น ปอยล้อ จึงเป็นภาษาถิ่นของเมืองเหนือ ซึ่งอำเภอแม่แตงมีจำนวน ๑๓ ตำบล ๑๒๐ หมู่บ้าน มีวัดที่ถูกต้องรวมทุกตำบล๑๓๐ แห่ง และประชากร ๘ หมื่นกว่าคน นับถือศาสนาพุทธมากกว่าร้อยละ ๘๐ นอกนั้นเป็นศาสนาคริสต์จึงยังยึดถือประเพณีวัฒนธรรมของท้องถิ่นมาแต่เดิม ปอยล้อ คือภาษาถิ่นที่คนเชียงใหม่ใช้พูดกัน ถ้าจะมีงานประชุมเพลิงศพพระสงฆ์หรือพระสังฆาธิการของวัดในพื้นที่ ซึ่งมักจะจัดหลังจากหมดฤดูฝน หรือก่อนถึงประเพณีปอยหลวง (เป็นภาษาถิ่น หมายถึงงานประเพณีสมโภชเสนาสนะของวัด) ซึ่งคนล้านนาถือว่า ถ้าได้ไปทำบุญและร่วมงานปอยล้อแล้ว จะได้รับผลบุญในภายภาคหน้ามาก จะได้เกาะชายผ้าเหลือง เพราะก่อนถึงการประกอบพิธีสงฆ์ของงานจะมีการทำบุญตานหลัว (ฟืนเป็นท่อนๆขนาดไม่ใหญ่หรือเล็กเกินไป) สำหรับสุมเป็นกองเพลิงก่อนประชุมเพลิง จะมีคนร่วมงานแต่ละงานไม่ต่ำกว่า ๑,๐๐๐ -๒,๐๐๐ คน