บ้านซรายอ

หมู่ที่ ๑ ตำบลปาเสมัส

อำเภอสุไหงโก-ลก จังหวัดนราธิวาส

ความหมายของชื่อหมู่บ้านซรายอ

เป็นอาคารบ้านเรือน ซึงมีอยู่ 2ชนิด ได้แก่ ไม้สยาขาว และไม้สยาแดงในอดีตมีต้นไม้ชนิดหนึ่ง เรียกว่า “ต้น สยา” หรือชาวเรียกกันว่า “ ต้นซรายอ ”เป็นพืช ประเภทไม้ยืนต้น อาศัยอยู่ในป่าดงดิบ มีลักษณะทนทาน คนในอดีตจึงนิยมนำมาสร้างเป็นอาคารบ้านเรือน ซึงมีอยู่ 2ชนิด ได้แก่ ไม้สยาขาว และไม้สยาแดง

ประวัติความเป็นมาของหมู่บ้าน/ชุมชน

ในสมัยก่อนหมู่บ้านแห่งนี้เป็นที่รู้จักในชื่อ “บือลูการซาไก”สมัยก่อนที่หมู่บ้านแห่งนี้มีชนเผ่า “ซาไก” หรือที่รู้จักกันในชื่อ “เผ่าอัสลี” ได้รวมตัวอาศัยอยู่เพียงไม่กีหลังคาเรือนและชนเผ่าเหล่านี้ก็ได้เปลี่ยนชื่อให้เหมาะสมกับสภาพภูมิประเทศที่อาศัยอยู่โดยตั้งชื่อว่า “บาโง” (ควน) ผู้ตั้งชื่อหมู่บ้านแห่งนี้คือ “ดาโต๊ะมีนา” บางคนเรียกชื่อหมู่บ้านแห่งนี้ว่า “หมู่บ้านมีนา”

โต๊ะมีนาเป็นผู้ช่วยกำนันและมีนายด่างเป็นกำนันของหมู่บ้านนี้ โต๊ะนีนาเป็นผู้ช่วยกำนันไม่กีปีก็หมดวาระและแต่งตั้ง นายอาแว หามะ เป็นผู้ช่วยกำนันแทน

นายอาแว หามะ ก็ได้เปลี่ยนชื่อหมู่บ้านนี้อีกครั้ง มีชื่อว่า “บาโงซรายอ” เพราะในสมัยก่อนมีต้นสยาขนาดใหญ่หลายต้นอยู่บนควน นับตั้งแต่นั้นมาชาวบ้านก็เรียกหมู่บ้านแห่งนี้ว่า “บาโงซรายอ”

ต่อมาทางราชการ ให้มีเขตการปกครองโดยเปลี่ยนชื่อหมู่บ้านจาก “ บาโงซรายอ “ เป็นหมู่บ้านซรายอ จนถึงปัจจุบัน

ในปัจจุบันบ้านซรายอได้แยกออกเป็น ๓ ชุมชนใหญ่ ได้แก่

- ซรายอใน
- ซรายอใต้
- ซรายอนอก แบ่ง ๓ ชุมชนย่อย คือ ซูรอกูเวาะอรกานต์ และการเคหะ ซึ่งอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน

อาณาเขตติดต่อ

มีอาณาเขตติดต่อดังนี้

ทิศตะวันออก ติดต่อกับ หมู่ที่ ๖ บ้านซรายอออก ตำบลปาเสมัส

ทิศตะวันตก ติดต่อกับ บ้านโคกสยา อำเภอสุไหงปาดี

ทิศเหนือ ติดต่อกับ ป่าพรุโต๊ะแดง ตำบลปูโยะ

ทิศใต้ ติดต่อกับ เทศบาลเมืองสุไหงโก-ลก

ลักษณะภูมิประเทศ

ภูมิอากาศ

มี ๒ ฤดู คือ ฤดูฝน มี ๒ ระยะ คือ ระยะรับลมมรสุมตะวันออกเฉียงใต้ในระหว่างเดือนพฤษภาคมถึงเดือนพฤศจิกายนถึงเดือนมกราคมเป็นช่วงเกิดฝนฟ้าคะนอง และระยะรับลมมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือฝนจะตกชุกในเดือนพฤศจิกายน ถึงเดือน มกราคม ของทุกปี

ภูมิประเทศ

พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบและราบลุ่ม

จำนวนประชากร

จำนวนครัวเรือน ๘๘๐ ครัวเรือน

จำนวนประชากร(สิ้นปี ๒๕๕๔) ๒,๗๓๓ คน

โดยแบ่งเป็น ชาย ๑,๓๐๙ คน หญิง ๑,๔๒๔ คน