การแต่งกายไทเขิน

ชาวไทยเขิน บ้านป่าป้อง หมู่ที่ 4 ตำบลป่าป้อง อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่ เป็นที่ตั้งโครงการแหล่งเรียนรู้วัฒนธรรมสายใยชุมชน วัดชยาลังการ์ ได้ดำเนินการส่งเสริมอนุรักษ์องค์ความรู้ตามกรอบและจุดเน้นของโครงการฯ 6 ด้าน โดยเฉพาะการแต่งกายชายหญิง จะมีการอนุรักษ์การแต่งกายของกลุ่มชาติพันธุ์ของตนเอง ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของท้องถิ่น

การแต่งกายของผู้ชาย

สวมกางเกงขวากว้าง เรียกว่า “เตี่ยวห่วงกลาง” สวมเสื้อคอกลมหรือคอตั้งแขนยาวผ่ากลาง ติดกระดุมผ้าตลอดแนวสาบเสื้อ โพกศีรษะด้วยผ้าเคียนหัว ยาว 9 ศอก มีชายผ้าตั้งขึ้นเหนือหูด้านขวา เสื้อผ้ามีสีสันที่งดงาม เป็นเอกลักษณ์ของชุมชน สวมรองเท้าเตะ ทำด้วยหนังควายเรียกว่า “แข็บหนังควาย”

การแต่งกายของผู้หญิง

สวมผ้าซิ่นที่มีหัวซิ่นหรือเอวซิ่น ตัวซิ่นหรือกลางซิ่นและหางซิ่น สวมเสื้อตัวนอกแขนยาว แขนกระบอก ชายเสื้อยาวงอน ป้ายด้านหน้าเรียนกว่า “หน้าหว้าย” หรือ “เสื้อปั๊ด” มีสายเชือกผูกข้างเอวด้านใดด้านหนึ่ง สายเสื้อและปลายแขนปักลวดลายสวยงาม ไว้ผมยาวเล้าเป็นมวย แล้วโพกศีรษะด้วยผ้าเคียนหัว ยาว 9-12 ศอก ไม่มีชายผ้าตั้งเหนือหู สวมรองเท้าไม้ เรียกว่า “แข็บไม้” ,“กกกาก” หรือ “รองเท้าหนังควาย” มีหลายรูปแบบเช่น แข็บหัวแอ่น และแข็บเปื๋องกุ๊ด เป้นต้น

บ้านป่าป้องได้อนุรักษ์การแต่งกาย ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ที่โดดเด่นและสำคัญของกลุ่มชาติพันธุ์ไทเขินเพื่ออนุรักษ์ให้อนุชนรุ่นหลังได้สืบทอดต่อไป