ชื่อบ้านนามเมือง บ้านสำโรงใต้ ตำบลศรีณรงค์ อำเภอชุมพลบุรี จังหวัดสุรินทร์

บ้านสำโรงใต้ ตั้งอยู่ที่ หมู่ ๑ ตำบลศรีณรงค์ อำเภอชุมพลบุรี จังหวัดสุรินทร์ บ้านสำโรงเดิมเป็นโนนดินสูง มีหนองน้ำล้อมรอบ เป็นชฃุมชนเก่าแก่ มีการสร้างคูคันเป็นหนองน้ำรอบบ้านเพื่อป้องกันน้ำท่วมและป้องกันข้าศึกศัตรู โดยเมื่อขุดลงไปในพื้นดินก็พบภาชนะเครื่องใช้ของคนโบราณเป็นแบบกระเบื้องเผาเต็มไปหมด จากการสำรวจของกรมศิลปากรในเขตลุ่มน้ำมูลแถบนี้ก็สันนิษฐานว่าเคยมีชนเผ่าโบราณอาศัยอยู่นับเป็นพันปีมาแล้วอยู่ในยุคสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ เจริญรุ่งเรืองได้ขยายเขตการปกครองมาตั้งแต่เมืองจำปาศักดิ์มาตามลุ่มน้ำมูลจนถึงเมืองพิมาย

เมื่อประมาณ ปีพ.ศ.๒๔๕๓ ได้มีหลวงแสง แสงงาม ได้อพยพหนีภัยสงครามมาจากอำเภอประทาย จังหวัดนครราชสีมา มาตั้งบ้านเรือนที่บ้านภารแอ่น อำเภอพยัคฆภูมิพิสัย จังหวัดมหาสารคาม แต่อยู่ไม่ได้เนื่องจากเกิดภัยแล้งต่อเนื่อง หลวงแสงและพวกจึงออกสืบเสาะหาที่อยู๋ใหม่จนมาถึงโนนสูงแหง่นี้ ที่มีความอุดมสมบูรณ์ทั้งป่าไม้ สัตว์ป่า ทั้งยังมีท้องนาที่กว้างใหญ่อุดมสมบูรณ์ เหมาะแก่การทำมาหากิน และในโนนนี้ยังมีต้นสำโรงขนาดใหญ่ แผ่กิ่งก้านสาขา เมื่อหลวงแสง แสงงาม เข้ามาอาศัย และตั้งชื่อบ้านว่า บ้านสำโรง และในปี พ.ศ.๒๕๒๘ บ้านสำโรงได้แยกเป็น ๒ บ้าน คือ บ้านสำโรงเหนือ และบ้านสำโรงใต้ โดยมีผู้ใหญ่บ้านคนแรก คือ นายเจียม บุญแซม