กระเป๋าจากย่านลิเภาเป็นที่รู้จักทั่วไปและเป็นสินค้าขึ้นชื่อ เป็นหัตถกรรมชั้นเยี่ยมของทางใต้ ทำกันมาตั้งแต่สมัยต้นรัตนโกสินทร์โดยแพร่หลายจากนครศรีธรรมราชและก็ยังได้แพร่หลายไปยังภาคกลางอีกด้วย ต่อมาสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ ได้ทรงส่งเสริมให้สมาชิกศิลป์ปาชีพในภาคใต้ฟื้นฟูหัตถกรรมจากย่านลิเภาขึ้นและได้รับความนิยมอย่างสูงทั้งจากชาวไทยและชาวต่างชาติ

สำหรับในสงขลาได้รับอิทธิพลมาจากนครศรีธรรมราชที่อยู่ติดกันและเนื่องจากย่านลิเภาสามารถหาได้ในจังหวัดสงขลา ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีชื่อเสียงเทียบเท่ากับที่นครศรีธรรมราชต้นกำเนิดแต่ก็กระเป๋าจากย่านลิเภาก็ได้รับความสนใจและถูกนำมาวางขาย (ถึงแม้จะมีจำนวนไม่มากและหาแหล่งผู้ผลิตไม่ได้ชัดเจน) ร่วมกับหัตถกรรมอื่นๆของจังหวัดสงขลา

ครูช่างหัตถกรรมย่านลิเภาที่มีชื่อคือ ครูเผือน คงเอียง เกิดที่ตำบลตะเครียะ อำเภอระโนด จังหวัดสงขลาปัจจุบัน เป็นครูช่างลิเภาที่ศูนย์ศิลปาชีพบางไทรจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ก่อนจะไปเป็นช่างจักสานย่านลิเภาฝีมือเอกจนได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ จากสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ให้เป็นครูสอนจักสานย่านลิเภาประจำศูนย์ศิลปาชีพบางไทร ประดับยศเป็นร้อยเอกเผือน คงเอียง

วิธีการดูแลกระเป๋าจากย่านลิเภานั้นจะต้องไม่ให้ถูกแสงแดดจัดๆ หรือถูกฝนเป็นเวลานาน สามารถใช้ผ้าชุบน้ำหมาดๆในการทำความสะอาดเช็ดฝุ่นได้ หรืออาจจะทำการลงแล็คเกอร์ทาทับในส่วนที่อาจจะชำรุด ซึ่งการที่เราจะได้ผลิตภัณฑ์จากย่านลิเภาสักชิ้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายดายนัก เพราะมีกรรมวิธีและขั้นตอนที่ยุ่งยากซับซ้อนไม่แพ้ง่ายหัตถกรรมชนิดอื่น ดังนั้นเราจึงควรช่วยกันสืบทอด ภูมิปัญญานี้เพื่อเป็นการอนุรักษ์ไม่ให้สูญหายไป และคงอยู่ให้ลูกหลานได้ศึกษาและรักษาไว้ด้วย