เมืองเชียงคาน

เมืองเชียงคานเดิมอยู่ฝั่งซ้ายของแม่น้ำโขง ต่อมาได้มีการอพยพข้ามมาอยู่บริเวณบ้านท่านาจันทร์ และตั้งชื่อว่า

เมืองเชียงคาน โดยขึ้นกับเมืองพิชัย ประมาณรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชการที่ ๓ ต่อมาเมื่อสยามเสียแผ่นดินแดนฝั่งซ้ายในปี พ.ศ.๒๔๓๖ และปี พ.ศ.๒๔๔๗ เสียดินแดนฝั่งขวาให้แก่ฝรั่งเศส ทำให้ผู้คนอพยพข้ามมาอยู่มากขึ้น ขณะนั้นปกครองโดยพระยาศรีอรรคฮาต เจ้าเมืองคนที่ ๔ เมื่อมีการจัดระเบียบการปกครอง

เป็นเทศาภิบาลได้โอนเมืองเชียงคานมาขึ้นกับเมืองเลย

แอเจียน แอมมอนิแย ได้บรรยายเมืองเชียงคาน เมื่อ ๒๐ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๔๒๖ ว่า

“...เมืองเชียงคาน หรือ เชียงคาน(Moeuong Sien Khan ou Sien Khan)ตั้งอยู่เส้นรุ้งที่ ๑๗ องศา ๕๔ ลิปดา

๐ฟิลิปดาเหนือ(ตาม ฟรองซิส การ์นิเย่)มีกระท่อมประมาณ ๓๐๐ หลัง เรียงรายอยู่ใต้ร่มต้นไม้ผล ยาวเหยียดไปตามริมฝั่งของแม่น้ำ เป็นที่ราบสูง น้ำท่วมไม่ถึง มีวัด ๘ วัด แต่ละวัดมีพระภิกษุ ๖ ถึง ๘ รูป บางครั้งเรียกเมืองใหม่เพราะเมืองดังกล่าวเพิ่งสร้านขึ้นแทนเมืองเก่า ซึ่งตั้งอยู่ริมฝั่งซ้าย...”