โมง เป็นพืชสมุนไพรที่มีอยู่ในท้องถิ่นของบ้านค่ายเสรี ตำบลไชยวาน อำเภอไชยวาน อุดรธานี โมงมีชื่อเรียกอื่นๆ แตกต่างกันไปตามภาษาของแต่ละท้องถิ่น เช่น ชะมวง ส้มโมง ส้มม่วง หวากโมก มวง กะมวง ตระมูง ส้มงวง ส้มโมง และ มวงส้ม ฯลฯ โมงเป็นผักสมุนไพรชนิดหนึ่ง ใบ ดอก และผลอ่อนของโมงจะมีรสเปรี้ยว ใบมีสรรพคุณในการกัดเสมหะ ช่วยระบายท้อง แก้ไข้ รักษาธาตุพิการ ใช้ปรุงกับตัวยาชนิดอื่นเป็นยาขับเลือด ผลอ่อนช่วยระบายท้อง แก้ไข้ กัดเสมหะและฟอกเลือด ส่วนรากใช้แก้ไข้ตัวร้อน ผลและใบแก่ นำมาหมักใช้ฟอกหนังวัวหรือหนังควายเปลือกต้นและยางมีสีเหลืองใช้ย้อมผ้าได้ เนื่องจากใบโมงมีรสเปรี้ยวอ่อนๆ น่ารับประทานจึงได้รับความนิยมนำมาจิ้มน้ำพริกต่างๆ แกล้มกับน้ำตก ลาบ แจ่วบอง หรือแหนมเนือง หรือนำมาปรุงลงในแกง เช่น ต้มส้ม และหมูชะมวงเป็นอาหารพื้นถิ่นของทางจังหวัดจันทบุรี ระยอง และตราด ส่วนคนทางภาคอีสานจะรู้จักรับประทานใบโมงจิ้มเครื่องจิ้มต่างๆ และแกล้มกับอาหารมาเป็นอย่างดี ปัจจุบันยังคงมีการสืบทอดภูมิปัญญาการนำใบโมงมาปรุงเป็นอาหารและเป็นที่รู้จักทั่วทุกภูมิภาคของประเทศ นับได้ว่าโมงเป็นผักสมุนไพรพื้นบ้านที่อยู่ในวัฒนธรรมการกินของคนไทยมาเป็นเวลาช้านาน