พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ คือพระประธานในอุโบสถวัดใต้ หรือวัดใต้เทิง วัดเก่าแก่อีกวัดหนึ่งของจังหวัดอุบลราชธานี พระเจ้าองค์ตื้นี้เป็นหนึ่งในจำนวน 5 องค์ในประเทศไทยจำนวน 4 องค์ คือ ที่วัดใต้เทิงนี้ 1 องค์ ที่วัดพระโต อำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี 1 องค์ วัดในจังหวัดเชียงใหม่ หนองคาย และชัยภูมิ แห่งละ 1 องค์ พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ เป็นพระเนื้อทองนาคสำริด หน้าตัก 51 นิ้ว สูง 85 นิ้ว ใช้ทองนาคเงินสำริดหล่อองค์พระหนักเก้าแสนบาท พระพุทธลักษณะเป็นปางมารวิชัย น้ำหนักขององค์พระเป็นที่มาของคำว่า “ตื้อ” ซึ่งเป็นคำจำนวนนับในภาษาถิ่นล้านนาและถิ่นอีสาน คือ หลักหน่วย-สิบ-ร้อย-พัน-หมื่น-แสน-ล้าน-โกฏิ-ตื้อ-อสงไขย คำว่าตื้อจึงสื่อความหมายถึง “มากมายจนแทบประมาณค่าไม่ได้” มีที่มาจากการที่ชาวพุทธได้ร่วมใจกันนำทองคำ เงิน นาก หรือสัมฤทธิ์ จำนวนมากจนประมาณค่าไม่ได้ มาหล่อเป็นพระพุทธรูปที่งดงาม และกลายเป็นองค์พระหนักเก้าแสนบาทบนจึงได้ชื่อว่า “พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ” มีตำนานเล่าว่าในอดีตที่ยังมีการสู้รบกันอยู่ พระเถราจารย์ผู้ใหญ่เกรงว่าศัตรูจะขนพระพุทธรูปองค์ตื้อนี้ไป จึงได้ห่อหุ้มองค์พระด้วยวัสดุอื่น เพื่อไม่ให้เห็นเนื้อทองแท้ขององค์พระพุทธรูป แล้วปล่อยให้วัดนี้เป็นวัดร้างมานานถึงเกือบ 200 ปี สำหรับวัดใต้นั้น นับว่าเป็นที่มีความสำคัญ เนื่องจากเป็นวัดที่บูรพาจารย์ทางฝ่ายวิปัสสนาธุระในอดีตใช้เป็นที่พำนักปฏิบัติสมถกัมมัฏฐาน เช่น พระอุปัชฌาย์สีทา (สิริจนโท จันทร์) เป็นต้น วัดนี้ตั้งอยู่ที่ถนนสุนทรวิมล ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี