โม่คือเครื่องบดสิ่งต่าง ๆ เช่น เมล็ดพืชหรือข้าวสารให้เป็นแป้ง ทำด้วยหินจำหลักเป็นทรงกระบอกเตี้ย มีรูตรงกลางสำหรับสวมแกนโม่ และมีรูที่ใกล้ขอบสำหรับหยอดสิ่งที่จะโม่ให้ลงไปในรางโม่ที่มักทำเป็นร่องเล็กๆ ไว้ให้ขบกัน รอบฐานโม่ทำเป็นรางรับสิ่งที่โม่ละเอียดแล้วให้ไหลลงภาชนะ คำว่าโม่เป็นภาษาทางภาคอีสาน ภาษากลางเรียกครกบด หรือ โม่หิน ส่วนทางภาคใต้เรียกว่า ครกสีหิน การโม่แป้งจะต้องโม่บนพื้นสูงกว่าพื้นปกติอย่างน้อย 1 ศอกเพื่อให้สามารถวางภาชนะรับแป้งจากปากครกบดได้ ข้าวสารที่จะโม่ต้องแช่น้ำให้นานพอสมควรก่อนนำไปโม่ การโม่ถ้าเป็นครกมือเดียว อาจใช้ผู้โม่คนเดียวหรือ 2 คน ก็ได้ ถ้าโม่คนเดียวผู้โม่ต้องทำหน้าที่ทั้งหมุนโม่ และหยอดข้าวสาร ถ้าโม่ 2 คน คนหนึ่งหมุนครกอีกคนหนึ่งหยอดข้าวสาร เมื่อโม่แป้งเสร็จจะต้องล้างโม่ให้สะอาด เพื่อมิให้แป้งที่ติดอยู่ตามส่วนต่างๆ โดยเฉพาะที่ฟันและเดือยมิฉะนั้นจะเกิดการบูดเน่า โม่เป็นเครื่องใช้ที่รู้จักกันแพร่หลายซึ่งเป็นเทคโนโลยีที่เก่าแก่กว่าสามพันปี ในปัจจุบันหาดูได้ยาก จะเห็นเฉพาะในบ้านเรือนตามชนบท หรือในบ้านเรือนที่ยังคงทำขนมไทยบางชนิดเท่านั้น โมในภาพบริจาคโดยชาวบ้านสว่างเพื่อจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดสว่างพิมพ์ธรรม หมู่ 2 บ้านสว่าง ตำบลสว่าง อำเภอสว่างวีระวงศ์ อุบลราชธานี