วัดภูเขาแก้ว ตั้งอยู่ที่อำเภอพิบูลมังสาหาร จังหวัดอุบลราชธานี เป็นวัดเก่าแก่ที่สำคัญวัดหนึ่งของจังหวัดอุบลราชธานี สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2480 เพื่อให้พระภิกษุสงฆ์ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน พระอาจารย์ที่มีชื่อเสียงทางวิปัสสนา หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล เคยมาพำนักที่วัดแห่งนี้ สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (ติสโต อ้วน) ได้ขอให้หลวงปู่เสาร์พิจารณาการสร้างวัดป่าที่อำเภอพิบูลมังสาหาร เพื่อให้ชาวบ้านมีศูนย์รวมจิตใจ จึงได้เชิญพระอาจารย์เสงี่ยม และพระอาจารย์ดี ฉนโน มาตั้งสำนักปฏิบัติธรรมที่เนินป่าภูดินนอกเมืองพิบูลมังสาหารก่อน เล่ากันว่าบริเวณนี้เป็นที่อาถรรพ์แรง จึงได้ชักชวนชาวบ้านทำบุญทำทาน รักษาศีล ปฏิบัติสมาธิภาวนา และทำบุญอุทิศส่วนกุศล การสร้างวัดจึงดำเนินไปด้วยความเรียบร้อย มีพระอาจารย์ดี ฉนโนเป็นเจ้าอาวาสองค์แรก และ พระโชติ อาภคโค (พระครูวิบูลธรรมภาณ) เจ้าคณะอำเภอพิบูลมังสาหารฝ่ายธรรมยุติเป็นเจ้าอาวาสองค์ปัจจุบัน ปูชนียวัตถุที่น่าสนใจภายในวัดก็คือ พระอุโบสถประดับกระเบื้องทั้งหลัง ซึ่งมีรูปแบบทางสถาปัตยกรรมที่น่าสนใจ เพราะเป็นฝีมือช่างพื้นบ้านโดยเจ้าอาวาสเป็นผู้ออกแบบ ลักษณะของหลังคาพระอุโบสถเป็นโครงสร้างไม่มีมุข ลดหลั่นกัน 4 ชั้น ทั้งด้านหน้าและด้านหลังมุงด้วยกระเบื้องเคลือบดินเผา ประดับด้วยช่อฟ้าใบระกา และหางหงส์ โดยมีคันทวยรองรับชายคาเป็นรูปนาคอยู่โดยรอบ ส่วนบริเวณกลางหลังคาตกแต่งเป็นยอดปราสาททอง หน้าบันจำหลักลายปูนปั้น ส่วนบริเวณกลางหลังคา ตกแต่งเป็นยอดปราสาททอง หน้าบันจำหลักลายปูนปั้นลายก้านขดที่มีความอ่อนช้อย และเข้ากันได้ดีกับบัวเสาศิลปะอินเดีย ในขณะที่ส่วนล่างของบัวหัวเสาลงมาตกแต่งแบบศิลปะขอม ภายในพระอุโบสถวัดภูเขาแก้วตกแต่งด้วยภาพนูนสูงอยู่เหนือบานประตูและหน้าต่างขึ้นไป เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับพระธาตุที่สำคัญของประเทศไทย พร้อมทั้งเล่าเรื่องประวัติของพระธาตุแต่ละองค์โดยสังเขป นอกจากนี้บริเวณชั้นล่างของพระอุโบสถ ยังใช้เป็นศาลาการเปรียญและนั่งปฏิบัติธรรมโดยรอบ ผนังอาคารชั้นล่างจัดทำเป็นโต๊ะตั้งเครื่องปั้นดินเผา นับว่าวัดภูเขาแก้วเป็นวัดแห่งหนึ่งที่มีการออกแบบทางสถาปัตยกรรมได้อย่างน่าสนใจและมีความสวยงามวิจิตรบรรจงอย่างยิ่ง