ใบย่านางเป็นพืชพื้นบ้านที่คนอีสานใช้เป็นเครื่องปรุงอาหารมาช้านาน โดยจะใส่ในแกงหน่อไม้หรือซุปหน่อไม้ต่าง ๆ ซึ่งเชื่อกันว่าสารจากใบย่านางจะช่วยลดกรดยูริกที่มีในหน่อไม้ได้ ใบย่านางเป็นพันธุ์ไม้เลื้อยในป่าเขตร้อนและป่าไม้ผลัดใบ พบในทวีปเอเชียและอเมริกาเหนือ มักพบขึ้นตามป่าผลัดใบ ป่าดงดิบ และป่าโปร่ง พบในทุกภาคของประเทศไทย แต่ละท้องถิ่นจะมีชื่อเรียกใบย่านางแตกต่างกัน ภาคกลาง เรียกว่า เถาย่านาง, เถาวัลย์เขียว, หญ้าภคินี ภาคเหนือ (เชียงใหม่) เรียกว่า จ้อยนาง, ผักจอยนาง ภาคใต้ เรียกว่า ย่านนาง, ขันยอ, ยาดนาง, วันยอ ภาคอีสาน เรียกว่า ย่านาง ในทางสมุนไพรจัดให้ใบย่านางเป็นยาเย็น มีรสจืด ใช้ถอนผิดสำแดงต่าง ๆ แก้ไข้ ตัวร้อน เป็นต้น