ศิลปะการแสดงและดนตรีลิเก เกิดขึ้นในสมัยกรุงศรีอยุธยา หรือต้นกรุงรัตนโกสินทร์ รับอิทธิพลทางวัฒนธรรมมาจากชาวเปอร์เซีย ต่อมีผู้คิดเล่นลิเกอย่างละคร คือ เริ่มร้องเพลงแขก แล้วต่อไปเล่นอย่างละครรำ และใช้ปี่พาทย์อย่างละคร ลิเกจะดำเนินเรื่องรวดเร็ว ตลกขบขัน เดิมใช้ผู้ชายล้วน ต่อมาจึงค่อยใช้ผู้หญิงแสดงเป็นตัวนาง บางคณะให้ผู้หญิงเป็นพระเอก ผู้แสดงต้องมีปฏิภาณในการร้องและเจรจา ดำเนินเรื่องโดยไม่มีการบอกบทเลย หัวหน้าคณะจะเล่าให้ฟังก่อนเท่านั้น นอกจากนี้ การเจรจาต้องดัดเสียงให้ผิดปกติ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ ของลิเก แต่ตัวสามัญชนและตัวตลกพูดเสียงธรรมดา นิยมใช้เรื่องละครนอก ละครใน และเรื่องพงศาวดารจีน มอญ ญวน เช่น สามก๊ก หรือ ราชาธิราช เป็นต้น การแต่งกายเป็นจุดเด่นของการแสดงลิเก คือจะแต่งตัวด้วยเครื่องประดับสวยงาม เลียนแบบเครื่องทรงกษัตริย์ ประดับชุดแพรวพราวเหมือนเพชร จึงเรียกว่าลิเกทรงเครื่อง ซึ่งพัฒนาปรับเปลี่ยนไปตามยุคสมัย การแสดงลิเกจะจัดแสดงในโรงลิเก ลานวัด ตลาด สนามกว้างๆ ต่อมาพัฒนามาสู่รายการลิเกทางโทรทัศน์ แต่อย่างไรก็ตามการแสดงลิเกตามสถานที่ต่างๆ ในชุมชนก็ยังคงมีอยู่ การแสดงลิเกนับเป็นภูมิปัญญาดั้งเดิมที่มีการถ่ายทอดสืบต่อมาจนถึงทุกวันนี้