บ้านเปื๋อยเปียง ตั้งอยู่หมู่ที่ 14ตำบลหย่วน อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา แต่เดิมประชากรย้าย

ถิ่นฐานมาจากจังหวัดน่าน เมื่อประมาณ พ.ศ.2455 โดยมาตั้งบ้านเรือนอยู่ใกล้กับป่าดงเปื๋อย (เปื๋อย,เปือย หรือตะแบก) และได้ตั้งชื่อหมู่บ้านว่า “บ้านเปื๋อยเปียง” จากตำนานเล่าสืบกันมาแต่อดีตว่า มีพญาเจ้าเมืองผู้ครองเมืองเชียงคำ ได้ตัดสินความผิดของหญิงผู้หนึ่งที่ถูกสามีกล่าวหาว่า ได้ประพฤติตัวในเชิงชู้สาว กับพระครูปัญญา ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสวัดแห่งหนึ่งในตำบลเจดีย์คำ ถูกตัดสินสูงสุดถึงขั้นประหารชีวิต ทั้ง ๆ ที่พระครูปัญญาและหญิงคนนี้ไม่มีอะไรกันเลย เป็นผู้ที่มีความเลื่อมใสทางพระพุทธศาสนามาโดยตลอด สามีของนางต่างหากที่เป็นผู้โง่เขลา เชื่อคนอื่นง่าย เป็นคนไม่มีเหตุผล ได้กล่าวหาเมียของตนเองให้ถูกต้องโทษ พวกเสนาอำมาตย์ได้นำตัวหญิงที่ถูกกล่าวหาคนนี้ทำการเปลื้องผ้าแล้วแห่ประจานไปทั่วบ้านทั่วเมืองเชียงคำ จนในที่สุดก็ได้นำหญิงคนนี้มาทำการประหารชีวิตที่ป่าดงไม้เปื๋อย ก่อนที่เพชฌฆาตจะลงดาบประหารชีวิต หญิงคนนี้ก็ได้ตั้งสัจจะอธิฐานว่า “ตนถือศีลกินทานมาโดยตลอด ยึดถือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะเหนือสิ่งอื่นใด มิเคยมีอกุศลจิต ไม่เคยประพฤตินอกลู่นอกธรรมแม้แต่น้อย ขอให้ดงเปื๋อยยืนยันความบริสุทธิ์ของตนให้คนทราบ เมื่อข้าฯ ถูกประหารชีวิตลง ณ ดง แห่งนี้ ขอให้เจ้าที่ ผีสาง และเทวดาจงบันดาลให้ดงเปื๋อยมีกิ่งก้านและยอดเสมอกันหมดทุกต้น เมื่อหญิงสาวถูกประหารแล้ว ต่อมาดงเปื๋อยก็เจริญเติบโตขึ้นยอดเสมอกันทุกต้น ไม่มีสูง ไม่มีต่ำกว่ากันตลอดทั้งดง จึงเป็นที่มาของชื่อหมู่บ้านว่า “บ้านเปื๋อยเปียง”มาจนปัจจุบันนี้