เดินออกนอกชานสะท้านใจ พระหมื่นไวยตักข้าวไว้คอยท่า แล้วส่งคันทารพีให้ศรีมาลา พอสบตาเจ้าก็ม่อยละมุนลง ศรีมาลายอายใจมิใคร่จะรับ วันทองจับข้อศอกคอยเสือกส่ง แต่พอกุมเข้าด้วยกันให้มั่นคง ประคองค่อยเทลงในบาตรพลัน ศรีมาลากับพระไวยยังใส่ค้าง พอวอวางเข้ามาขมีขมัน พระหมื่นไวยเรียกหาบิดาพลัน ให้เชิญทั่นท้าวนางไปข้างใน เจ้าสร้อยฟ้าถึงบ้านแหวกม่านมอง เห็นผัวเมียเขาประคองขันข้าวใส่ ให้เคืองขุ่นงุ่นง่านทะยานใจ แล้วกัดฟันมั่นไว้ไม่วุ่นวาย