พลางกอดพลายงามแอบไว้แนบอก น้ำตาตกพร่างพรายทั้งซ้ายขวา โอ้มีกรรมทำไว้แต่ไรมา พอเห็นหน้าลูกแล้วจะแคล้วกัน มาหาพ่อพ่อไม่มีสิ่งไรผูก ยังแต่ลูกประคำจะทำขวัญ อยู่หอกปืนยืนยงคงกระพัน ได้ป้องกันกายาข้างหน้าไป เจ้าพลายงามความแสนสงสารพ่อ น้ำตาคลอคลอตกซกซกไหล รับประคำร่ำว่าประสาใจ ฉันจใคร่อยู่ด้วยช่วยบิดา ได้ตักน้ำตำข้าวทุกเช้าค่ำ ที่พอทำฟืนผักจะหักหา ให้พ่อพ้นทนทุกข์แล้วลูกยา จะอุสาห่เล่าเรียนค่อยเพียรไป