นายพรหมมินทร์ โกช่วย ภูมิปัญญาในการ “ก๋องเฟือง” ของคนล้านนา หรือ กองฟาง ของภาคกลาง

ในการเก็บเกี่ยวข้าวจากการทำงานของชาวนา ในปัจจุบันมักจะนิยมใช้รถเกี่ยวข้าวกันเสียเป็นส่วนใหญ่ ทำให้การเก็บฟางข้าวไว้ใช้ในการทำการเกษตรยากลำบากไป จะมีการเกี่ยวข้าวด้วยมือเป็นส่วนน้อย แต่ก็ยังมีชาวบ้านบางส่วนยังรักษาวัฒนธรรมประเพณีเกี่ยวข้าวด้วยมือและ ตีข้าวด้วยมือ ก็จะได้ฟางข้าวที่เป็นมัดๆ อย่างเช่น นายพรหมมินทร์ โกช่วย อายุ ๕๔ ปี บ้านเลขที่ ๑๒๔ หมู่ ตำบลแม่สาว อำเภอแม่อาย จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นชาวนาที่นิยมใช้คนเกี่ยวข้าว แล้วก็เก็บฟาง หรือเฟือง ไว้ใช้ประโยชน์ในโอกาสต่อไป เพื่อจะเก็บไว้ในการทำการเกษตร หรือไว้เลี้ยงสัตว์ ในฤดูทำการเกษตร เช่น ปลูกหอม กระเทียม หรือพืชผลทางการเกษตรที่ต้องการให้พื้นดินคายน้ำน้อยที่สุดหรือคุมหน้าดินเอาไว้ หรือเก็บไว้ให้วัว ควายกินในฤดูแล้ง โดยชาวนาจะทำการปั่นฟาง “เฟือง” ภาษาเหนือ ปั่นเฟืองให้เป็นรูปวงกลม แล้วก็ทำหลังคาเป็นทรงกลม เพื่อประหยัดเนื้อที่ และเป็นระเบียบเรียบร้อย ดูแลง่าย และสามารถออกใช้ได้อย่างสะดวก ดังนั้น จึงควรค่าแห่งการรักษาภูมิปัญญาการปั่นเฟืองของคนล้านนาไว้สอนลูกหลานสืบต่อไป