เป็นหมู่บ้านมอญ ตั้งอยู่บริเวณปากคลองบางเตยและในคลองบางเตย ซึ่งเป็นคลองที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ อยู่ฝั่งตะวันตกของแม่น้ำเจ้าพระยาใต้หมู่บ้านตากแดด บริเวณปากคลองบางเตยฝั่งเหนือ คลองในอดีตเป็นที่ตั้งวัดร้างสมัยอยุธยาชื่อว่า “วัดตาล” ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ ๖ ทางราชการได้จัดสร้างที่ว่าการอำเภอสามโคก สถานีตำรวจ เป็นอาคารถาวรทรงปั้นหยาริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาเป็นครั้งแรก บริเวณปากคลองเป็นที่ตั้งของตลาดบางเตยซึ่งเป็นชุมชนชาวจีน บ้านบางเตย เป็นหมู่บ้านมอญที่อพยพมาจาหมู่บ้าน “ฮะปร้าง” ในเมืองเมาะตะมะ เช่นเดียวกับชาวมอญที่หมู่บ้านศาลาแดง ชุมชนมอญบ้านบางเตย มีวัด ๓ วัด คือ วัดบางเตยนอก มอญเรียกว่า “เพี้ยฮะปร้าง” วัดบางเตยกลาง มอญเรียกว่า “เพี้ยฮะปร้าง” แต่ภายหลังเรียกผิดเพี้ยนไปเป็นวัด “เปิ้ง” และวัดบางเตยในหรือวัดโพธิ์ “บางเตย” เป็นชื่อบ้านชื่อบางที่มีหลักฐานปรากฏในพงศาวดารเหนือที่มีมาตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนต้น มีความตอนหนึ่งกล่าวว่า “พระเจ้าสายน้ำผึ้งยกพลลงไปขุดบางเตยจะสร้างเมืองใหม่ พระอาจารย์ห้ามว่าน้ำเค็มนักยักไม่ถึงพุทธทำนายสร้างไม่ได้” ชุมชนมอญบ้านบางเตยมีครัวเรือนประมาณ ๑๒๐ ครอบครัว มีประชากรชาวมอญประมาณ ๓๕๐ คน ชุมชนบางเตยมีโรงเรียนสังกัดประถมศึกษา ๒ โรงเรียน คือ โรงเรียนวัดบางเตยนอก และโรงเรียนวัดบางเตยใน