ซุ้มประตูเมือง สัญลักษณ์ที่ทำให้รู้ว่าได้มาถึง "ลับแล" เมืองแห่งการถือสัตย์วาจากว่าสิ่งอื่นใด หรือเมืองแห่งการห้ามพูดโกหกจนถูกเรียกขานตามตำนานเมืองแม่ม่ายที่เล่าสืบต่อกันมาถึงชายหนุ่มต่างถิ่นที่พบรักกับหญิงสาวเมืองลับแลระหว่างออกไปนอกเมืองมารดาของหญิงสาวยินยอมให้ทั้งคู่แต่งงานอยู่กินกันที่เมืองลับแล โดยชายหนุ่มผู้นั้นให้สัญญาว่าจะรักษาศีลและไม่พูดปด ชายหนุ่มรักษาคำสัญญาได้อย่างเคร่งครัดจนอยู่กินมีลูกด้วยกัน แต่แล้ววันหนึ่งขณะที่ภรรยาไม่อยู่บ้าน ลูกน้อยร้องไห้งอแง ชายหนุ่มจึงปลอบลูกว่าแม่มาแล้วทั้งที่ภรรยายังไม่มา ถือว่าได้พูดปด ชายหนุ่มจึงต้องออกจากเมืองลับแลไป บริเวณด้านข้างซุ้มประตูเมือง จะเห็นประติมากรรมแม่อุ้มลูกน้อยไว้แนบอก โดยมีชายหนุ่มอีกคนนั่งคอตกอยู่ข้างๆ