กีฬาสะบ้าเป็นกีฬาที่เล่นในช่วงบุญตรุษไท บุญเดือนสี โดยสืบทอดจากบรรพบุรุษตั้งแต่ยาวนาน ส่วนใหญ่มักจะ เห็นการเล่นนี้ในชนชาติตระกูล มอญและเขมร ได้มีการเล่นสืบทอดกัน มารุ่นสู่รุ่น จึงทําให้มีการเล่นกีฬาสะบ้านมาถึงประเทศไทย โดยแรกๆ จะเห็นการเล่นกีฬานี้ทางอีสานใต้เป็นส่วนมากและได้สืบทอดการเล่น มาเรื่อยๆ จนถึงอําเภอภูผาม่าน จังหวัดขอนแก่น การเล่นกีฬานี้สามารถ เล่นได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ซึ่งทําให้เกิดความรัก ความสามัคคีในชุมชน และเป็นประเพณีที่สืบทอดกันมาจนถึงปัจจุบัน กีฬาสะบ้าเป็นกีฬา พื้นบ้านส่วนใหญ่มักจะเล่นในช่วงเทศกาลตรุษไท หรือบุญเดือนสี่ มีระยะเวลาในการเล่นประมาณ ๑ เดือน ส่วนอุปกรณ์ที่ใช้ในการเล่นคือ ลูกสะบ้า ประมาณ ๑๐-๑๒ ลูก ที่ชุมชนนี้ยังมีการฝึกหัดการเล่นกีฬา สะบ้าให้กับนักเรียนได้ไปแข่งขันได้รางวัลชนะเลิศการแข่งขันกีฬา สะบ้าระดับนักเรียนทุกปี ลูกสะบ้าเป็นพืชตะกูลเถา มีฝักขนาดใหญ่มาก ฝักแบนยาวมีรอยคอดตามแนวเมล็ดกลมๆ กว้าง ๓-๕ นิ้วยาว ๒-๔ ฟุต เมล็ดในจะมีลักษณะกลมหนา กว้างประมาณ ๑.๕-๒ นิ้ว เปลือกเมล็ดแก่หนาแข็ง มีสีน้ําตาลแดง ลักษณะเมล็ดกลม แบบขนาดใหญ่ เนื้อในเมล็ดสีขาวนวลแข็งมาก เมล็ดมีรสเมาเบื่อในเมล็ดสะบ้ายังสามารถนําเป็นยาใช้ภายนอกเพื่อแก้ โรคผิวหนัง ผื่นคัน แก้พยาธิ แก้มะเร็ง คุดทะราด ฆ่าเชื้อโรคผิวหนัง แก้หืด แก้เกลื้อน แก้กลาก ใช้เมล็ดในสุมให้ไหม้ เกรียมปรุงเป็นยารับประทาน แก้พิษไข้ตัวร้อน แก้ไข้ที่มีพิษจัดและเชื่องซึม เนื้อในเมล็ดคั่วให้สตรีท้องคลอดกินจะทําให้ คลอดง่าย ตามตํารายาพื้นบ้านมุกดาหารยังบอกไว้ว่าใช้รักษาแผลฝีหนองได้อีกด้วย ช่วยสร้างความรักความสามัคคี ในชุมชน และทําให้ได้ออกกําลังกายทุกส่วนของร่างกายและใช้สมองในการคํานวณได้เป็นอย่างดียิ่ง