สมัยก่อนชุมชนไทลื้อศรีดอนชัย จะทอผ้าและตัดเย็บไว้ใช้เองภายในครอบครัวเพื่อใช้ชีวิตประจำวัน
โดยจะทำการผลิตผ้าขึ้นมาใช้เอง โดยเริ่มตั้งแต่กระบวนการ ปลูกฝ้าย ปั่นด้าน ทอผ้า และนำมาตัดเย็บ เพื่อให้มีเครื่องนุ่งห่มใช้ในชีวิตประจำวัน และมีชุดสวมใส่ไปร่วมในงานพิธีต่างๆ ซึ่งในหมู่บ้านไทลื้อศรีดอนชัย เกือบทุกครัวเรือนที่จะมีกี่ไว้สำหรับทอผ้า ผู้หญิงในชุมชนไทลื้อในสมัยก่อนเกือบทุกหลังคาเรือนจะมีอาชีพการทอผ้าเป็นอาชีพเสริม เวลาว่างหลังจากการทำนา จะมาทอผ้าเพื่อให้มีผ้าสำหรับสวมใส่ในบ้านและไปร่วมงานในงานพิธีต่างๆ โดยการทอผ้าได้รับการถ่ายทอดจากบรรพบุรุษ โดยเริ่มจากความสนใจของผู้เรียนการสังเกตและไต่ถามผู้รู้แล้วฝึกด้วยตนเอง การผลิตผ้าเดิมจะเน้นการสวมใส่ใช้ในชีวิตประจำวันเป็นหลักไม่มีลวดลายมาก ปัจจุบันมีการแลกเปลี่ยนลวดลายกับผู้อื่นทำให้เกิดลวดลายใหม่ๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ของชุมชนไทลื้อศรีดอนชัยโดยลวดลายผ้านั้นเกิดจากวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของชุมชน แม่น้ำ และสภาพแวดล้อมในชุมชน

ครูดอกแก้ว ธีระโคตร(ครูช่างศิลปหัตถกรรม ประจำปี 2557) สืบทอดความรู้เรื่องการทอผ้าไทลื้อจากแม่วรรณ วงศ์ชัย และแม่อุ้ยเลา วงศ์ชัย ตั้งแต่อายุ 7 ปี โดยจะสังเกตวิธีการทอผ้า และแอบทอผ้าในช่วงที่แม่และยายไม่อยู่ ช่วงแรกได้ฝึกการทอผ้าพื้นทั่วไป และผ้าเช็ดที่ไม่มีลวดลาย เมื่อจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ได้ฝึกการทอผ้าแบบมีลวดลายของชาวไทลื้อ โดย ฝึกฝนด้วยตนเอง และสังเกตวิธีการทอผ้า การย้อมสีผ้าด้วยสีธรรมชาติจากแม่และยาย

กระเป๋าของชุมชนไทยลื้อ เป็นผลิตภัณฑ์ที่ทำมาจากผ้าทอไทลื้อ ที่มีความมีอัตลักษณ์ และเอกลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ไทลื้อในการทอผ้า ลวดลายที่สวยงาม มีจุดเน้นการออกแบบเฉพาะ สีไม่ตก