มโนราห์ เป็นศิลปะพื้นถิ่นของภาคใต้ เป็นศิลปชั้นสูง ผู้ที่สืบเชื้อสายจะมีการไหว้ครู เรียก “ไหว้ครูโนรา” หรือโนราโรงครู ปีละครั้ง ในห้วงเดือน ๒ (ยี่) / ๔ / ๖ / ๗ / ๙

คณะโนรานันทนาดาราศิลป์รับงานแสดงทั่วไป งานรำแก้บน รำตัดเหลย

นางนันทนา มีทอง ได้เริ่มฝึกหัดมโนราห์ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๕๓ ด้วยมีใจรักในมโนราห์จึงได้ฝึกหัดกับโนราประสงค์ วิชัยดิษฐ์ ผู้เป็นสามี และเข้าร่วมชมรมผู้สูงอายุซึ่งมีการฝึกรำมโนราห์ เมื่อฝึกหัดมโนราห์ จนสามารถรำได้สวยงามตามบท จึงได้รับงานแสดงในชื่อคณะโนรานันทนาดาราศิลป์ โดยในคณะมีสมาชิก ๘ - ๑๐ คน การรับงานแสดงจะรับในพื้นที่ใกล้เคียง เช่น พัทลุง กระบี่ โดยจะมีลูกคู่ซึ่งพักอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่รับงานแสดง

คณะโนรานันทนาดาราศิลป์ ประกอบด้วย

นางรำ๘ - ๑๐ คน ซึ่งนางรำแต่ละคนจะมีชุดแต่งกายของมโนราห์ ประกอบด้วย

๑. เทริด คือ เครื่องสวมศรีษะทรงสูง

๒. ทับทรวง

๓. ประจำยาม

๔. ปีกนกแอ่น (ใช้ร้อยเข้ากับสร้อยสังวาลย์)

๕. ปั้นเหน่ง

๖. กำไลต้นแขนและปลายแขนอย่างละคู่

ลูกคู่ประกอบด้วย ปี่ กลอง กรับ โหม่ง ฉิ่ง (อาจ คีย์บอร์ด)

การแสดงมโนราห์ มีการไหว้ครู การรำ ๑๒ ท่า (ชื่อท่ารำอาจแตกต่างกันไป) ประกอบด้วย ท่าสอดสร้อย ท่าพวงมาลา ท่าขี้หนอนนั่ง ท่าแหงนหน้า ท่าจับเข่า ท่านาฏ ท่าสลับซ้ายขวา จับหน้าท่าจับเข่ายืน ท่าเขาควาย ท่าขี้หนอนยืน ท่ารำจับผ้านาฏ และท่ารำสะบัดแขน