วัดสิริปุณณาราม หรือที่เรียกว่า “วัดลำพะยา” สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๒๔๑๕ – ๒๔๖๘ เป็นโบราณสถานที่มีความสวยงามวัดหนึ่งตั้งอยู่ในพื้นที่หมู่ที่ ๔ บ้านทำเนียบซึ่งอยู่บริเวณใจกลางชุมชนลำพะยา

วัดลำพะยา เป็นโบราสถานที่มีความสำคัญกับชุมชนลำพะยาและชุมชนอื่น เนื่องจากมีเรื่องเล่าถึงอภินิหารของหลวงพ่อไกร ซึ่งเป็นพระภิกษุในสมัยกรุงศรีอยุธยา และเป็นพระภิกษุรุ่นเดียวกับหลวงปู่ทวดวัดช่างให้ เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของชาวลำพะยาและชุมชนใกล้เคียง ด้วยความศรัทธาต่อหลวงพ่อไกรชาวลำพะยาเชื่อว้าวัวควายหายมาบนบานกับหลวงพ่อไกรก็จะได้คืน ถ้าเกิดเป็นการสบถสาบานให้ตายภายใน ๓ วัน ๗ วัน ก็จะเป็นไปตามคำสาบาน คนที่กระทำผิด และพูดโกหกก็จะมีอันเป็นไป ถ้าบนบานเรื่องของหาย เมื่อได้กลับมาก็จะแก้บนด้วยการขนทรายไปใส่ในเขื่อน หรือสถูปที่ฝังอัฐิของหลวงพ่อไกร สมัยปัจจุบันการแก้บนจะมีการยิงปืน จุดประทัดแทนวิธีอื่น แต่ในกรณีที่ชาวบ้านไปบนบาน “ไม่ให้ติดเกณฑ์ทหารผลการบนบานพบว่าจะติดเกณฑ์ทหารทุกรายไป” ชาวบ้านเชื่อว่าหลวงพ่อไกรชอบความเป็นนักรบ

วัดลำพะยามีสถาปัตยกรรมของอาคารที่สวยงามเช่น สถูป หลวงพ่อไกร โรงเรียนนักธรรม บริเวณภายในวัดนอกจากจะมีจ้นไม้ที่ให้ความร่มรื่นอย่างต้นพิกุลแล้วยังมีต้นไม้ที่ให้ความสำคัญทางพุธศาสนาอีกด้วย ได้แก่ ต้นโพธิ์ และต้นสาละ ได้นำมาจากประเทศอินเดียเชื่อกันว่าสมัยพุทธกาล พระพุทธเจ้าประสูติใต้ต้นสาละ และตรัสรู้ใต้ต้นโพธิ์

ลักษณะต้นสาละมีความแปลก และมีความแตกต่างจากต้นไม้ทั่วไป กล่าวคือ มีลำต้นใหญ่สูง มีกิ่งใบเหมือนจ้นไม้อื่น ๆ แต่มีความแตกต่างตรงที่ขณะที่จะออกดอกออกผลจะมีกิ่งลักษณะงวงช้างทอดยาวลงมาตามลำต้น และมีดอกสีส้นสวยงาม ออกผลเป็นช่อผลมีลักษณะทรงกลมคล้ายลูกบอล ขนาดโตน้ำหนักประมาณ ๑ – ๒ กก./ผล

ปัจจุบันวัดลำพะยาเป็นที่ยึดเหนี่ยวของชาวลำพะยาทุกคน โดยหลวงพ่อไกรเป็นที่ยึดเหนี่ยว ทำให้คนลำพะยาอยู่ร่วมกันอย่างมีความสงบร่มเย็น