วัดบ้านแก ตั้งอยู่เลขที่ ๒๐ บ้านแก ถนนโพธิ์ทอง-แสวงหา หมู่ที่ ๖ ตำบลศรีพราณ อำเภอแสวงหา จังหวัดอ่างทอง สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย อาคารเสนาสนะประกอบด้วย อุโบสถ ศาลาการเปรียญ หอสวดมนต์ กุฏิสงฆ์ ศาลาเอนกประสงค์ ศาลาบำเพ็ญกุศล ปูชนียวัตถุ มีพระประธานประจำอุโบสถ ปางมารวิชัย ชาวบ้านเรียกชื่อว่าหลวงพ่อปางประทานทรัพย์ เพราะเมื่อสมัยก่อนนันมีคนนิยมนำเอาทรัพย์สินเงินทองของมีค่า มาบูชาสักการะกราบไหว้ เพื่อขอความเป็นสิริมงคลและขอความเจิญบริบูรณ์มั่งคั่งแห่งการดำเนินชีวิตให้มีความสำเร็จในโอกาสต่างๆ โดยการนำมาวางไว้บนหน้าตักขององค์พระประธานเป็นประจำมิได้ขาด ถ้ามีทรัพย์ไม่มากก็นิยมนำดอกไม้ธุปเทียนและเครื่องสักการะต่างๆ มาบูชา องค์พระเป็นเนื้อปูนขาวปั้นชนิดนั่งพร้อมแทนพระโดยช่างฝีมือโบราณ มีพระพุทธลักษณะเด่นที่พระพักตร์กลมรัศมีเปล่งเพลิงแบบอุณาโลม พระโอษฐ์ยิ้มแย้ม องค์พระมีลำตัวยาวและมีสังฆาฏิยาวพาดจรดหน้าตักและหลังพระหัตถ์ใหญ่ ไม่ปรากฏแน่ชัดว่าสร้างขึ้นในสมัยใด วัดบ้านแก ตั้งวัดเมื่อ พ.ศ.๒๔๗๐ ตั้งอยู่ระหว่างบ้านค่ายบางระจัน บ้านคูเมืองและตำหนักคำหยาดในปัจจุบัน ได้เป็นบริเวณฯที่เคยมีชุมชนเก่าแก่อาศัยอยู่กันมานานหลายชั่วอายุคน ด้วยการขุดพบเครื่องถ้วยชามและเครื่องใช้โบราณตลอดถึงเครื่องประดับ เช่น กำไร เป็นต้น ที่บริเวณดงตาลโตนดหน้าวัดบ้านแกและที่บ้านดอนแค บ้านหัวเด่น ในบริเวณใกล้เคียงกันกับวัดบ้านแกมีวัดเก่าแก่ที่ชำรุดทรุดโทรมตามสภาพกาลเวลา แต่ยังมีสิ่งซากปรักหักพังปรากฏให้เห็น มีชื่อเรียกว่า วัดบันไดนาค ที่ชื่อว่าวัดบันไดนาคนั้นเนื่องมาจากความหมายที่ว่า วัดนี้ตั้งอยู่บริเวณลำรางน้ำหรือเรียกว่ามาบ คือ ในฤดูฝนหรือหน้าน้ำๆ จะท่วมหลาก ชาวบ้านแถบนี้จึงนิยมใช้เรือและหน้าแล้งจะใช้เกียวนหรือล้อเลื่อนในการเดินทาง ติดต่อทำมาค้าขายกันเป็นประจำ ทำให้เรือที่สัญจรไปมาในเวลาหน้าน้ำน้ำท่วมแล้วเทียบเท่าที่วัดบันไดนาคนี้ทอดยาวเป็นแถวมองดูเหมือนพญานาค เพื่อเป็นการขนย้ายสินค้าและเดินทางต่อไป จึงเรียกชื่อว่าวัดบันไดนาค หลังจากนั้นอาจเกิดโรคภัยไข้เจ็บหรือสงครามสู้รบกับพม่าหลายครั้ง เพราะอยู่ใกล้กับค่ายบ้านบางระจัน เป็นเหตุที่ทำให้วัดบันไดนาค ซึ่งอยู่ในหมู่บ้าน บ้านแกนั้นต้องรกร้างว่างเปล่าลงด้วยภัยต่างๆ จากนั้นก็มีการตั้งวัดขึ้นมาใหม่ ตามตำนานเล่าไว้ว่า มีชนกลุ่มหนึ่งต้องการอยากจะมีที่ทำบุญทำกุศล จึงได้พากันหาที่ตั้งวัดด้วยการปฏิบัติตนเป็นคนนุ่งขาวห่มขวาประหนึ่งดังนางชีประขาว แล้วได้เห็นนิมิตเป๋นลูกดวงไฟลอยขึ้นในระหว่างดงไม้ใหญ่ที่ประกอบด้วยต้นไม้นานาพันธ์ เช่น ต้นมะพลับ ต้นสะแก ต้นสะตือ ต้นตะเคียน ต้นมะขาม ต้นตาล และป่าไผ่ เป็นต้น จึงเห็นพ้องต้องกันว่าที่นี่เป็นที่มงคลของเราทั้งหลาย จึงพร้อมใจกันช่วยขุดดินทางทิศตะวันตกและทิศเหนือของนิมิตนั้นถมยกขึ้นเป็นเนินดิน จึงเกิดเป็นสระน้ำทางด้านทิศตะวันตกและทิศเหนือของอุโบสถทั้งสองแถบ แล้วช่วยกันชักชวนเสียสละด้วยศรัทธาเพื่อสร้างวัด จากนั้นก็ไปอัญเชิญพระพุทธรูปที่วัดบันไดนาคที่อยู่ทางทิศใต้ของวัดบ้านแก วึ่งเป็นวัดดั่งเดิมนั้นมาประดิษฐานตรงที่มีนิมิตเป็นดวงไฟและปั้นปูนครอบองค์พระใหม่เพื่อให้มีศักดิ์ใหญ่กว่าเดิมแล้วใช้เป็นพระประธานสำหรับกราบไหว้บูชา ภายหลังจึงสร้างอุโบสถครอบด้วยอาคารเป็นเรือนไม้แก่นมีหลังคามุงแฝกล้อมฝาผนังด้วยเสื่อลำแพนที่ทำมาจากไม้ไผ่สานและในช่วงประมาณขึ้น ๓-๕ ค่ำ เดือน ๑๒ ของทุกสามปีจะมีผู้พบเห็นดวงไฟลอยเหนืออยู่อุโบสถของวัดบ้านแกเสมอ วัดบ้านแกได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ ๘ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๓๖