ประวัติความเป็นมา

อำเภอรือเสาะ เดิมเป็นตำบลชื่อว่า;ตำบลตำมะหงัน (สมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์)อยู่ภายใต้การปกครองของอำเภอตันหยงมัส (อำเภอระแงะในปัจจุบัน)

จนกระทั่งในปีพ.ศ. ๒๔๖๐ ตำบลตำมะหงันมีความเจริญขึ้นทางราชการจึงได้ ตราพระราชกฤษฎีกายกฐานะขึ้นเป็นกิ่งอำเภอตำมะหงันและมีที่ว่าการกิ่งอำเภอแห่งแรกตั้งอยู่ที่บ้านตะโล๊ะมาโย (บ้านหาดม้า)

ห่างจากที่ว่าการอำเภอในปัจจุบัน๕ กิโลเมตรโดยมีขุนอุปการประชากรเป็นปลัดอำเภอผู้เป็นหัวหน้าประจำกิ่งอำเภอคนแรกและต่อมาชุมชนได้เคลื่อนย้ายมายังบริเวณบ้านยะบะซึ่งใกล้เส้นทางรถไฟมากกว่าและเปลี่ยนชื่อกิ่งอำเภอตำมะหงันเป็นกิ่งอำเภอรือเสาะ

จนกระทั่งในปีพ.ศ. ๒๔๘๒ได้มีการตราพระราชกฤษฎีกายกฐานะกิ่งอำเภอรือเสาะขึ้นเป็นอำเภอ รือเสาะอยู่ในการปกครองของจังหวัดนราธิวาสโดยมี นายชำนาญ มรคา เป็นนายอำเภอ คนแรกอาณาเขตสมัยนั้นครอบคลุมไปถึงอำเภอศรีสาครในปัจจุบัน

คำว่า ยะบะ มีผู้ให้ความเห็นว่ามาจากคำว่ายะบาซาแลหรือยาบัติสลาม หมายถึง การทักทายด้วยการประสานจับมือทั้งสองข้างแล้วลูบหน้าหรือแตะหน้าอกเมื่อพบปะเพื่อแสดงไมตรีจิตต่อกันหรือเรียกว่า การสลามบางคนให้ความเห็นว่ามาจาก คำเปอยาบัตหมายถึง การชุมนุมคนในสมัย ๗หัวเมืองภาคใต้ เป็นที่พบปะกันระหว่างเมืองระแงะกับเมืองรามัน (ยะลา)ปัจจุบันปรากฏชื่อบ้านในเส้นทางดังกล่าวเช่นบ้านยาแบ บ้านสุเป๊ะและบ้านบาลอ เป็นต้น

ส่วนคำว่า รือเสาะ เป็นภาษามลายูหมายถึงไม้สัก (คนละชนิดกับไม้สักทางภาคเหนือซึ่งเป็นพันธุ์ไม้ชนิดหนึ่งทางภาคใต้ขึ้นอยู่ริมฝั่งแม่น้ำสายบุรีลักษณะเป็นไม้เนื้ออ่อน ต้นใหญ่ทรงพุ่มหนามีมากในหมู่ที่ ๔ ตำบลรือเสาะชาวบ้านจึงเรียกว่า“บ้านรือเสาะ”และใช้เรียกเป็นชื่อของอำเภอจนถึงปัจจุบัน (สำนักงานพัฒนาชุมชนอำเภอรือเสาะ อำเภอรือเสาะ)