ความหมายของหมู่บ้าน

ความหมายของชื่อหมู่บ้านคือ เดิมหมู่ที่ ๔ บ้านไอร์บือแต กลุ่มชาวบ้านตั้งชื่อว่า บ้านไอร์ แปลว่า น้ำ ส่วนบือแต หมายถึงต้นจาก ภาษามลายู เรียก พงบือแต ต้นไม้อยู่ในตระกูลของ ต้นปาล์ม เป็นพืชใบเลี้ยงเดี่ยว มีความสูงตลอดต้นประมาณ ๗-๙ เมตร ใน ๑ กอ (ต้น) จะมีใบประมาณ ๕-๑๐ ใบ ลำต้นอยู่ใต้ดิน ลำต้นตั้งตรง ลักษณะใบ คล้ายใบมะพร้าวแต่ใบใหญ่กว่ามาก สีเขียวอ่อน - เขียวเข้ม ใบเป็นมันเห็นได้ชัด ดอก ลักษณะช่อดอกจะมีสีออกสีเหลือง-ส้ม ลักษณะผลเป็นกลุ่มช่อมีหลายผลรวมเป็นทะลายเรียกว่า หม่งจาก หรือ อันจาก ก็เรียกได้ ข้างในผลมีเนื้อสีขาว รับประทาน หรือ นำไปทำขนมก็ได้ วิธีปลูกใช้ผลแก่จัด จิ้มลงไปในดินแฉะน้ำถ่วมถึงก็ขึ้นได้ไม้ต้องดูแล จะปลูกและขึ้นเองตามธรรมชาติ ชอบขึ้นในบริเวณน้ำจืด และน้ำกร่อยมากกว่าที่อื่น ส่วนน้ำเค็มถ่วมถึงก็ขึ้นได้ ซึ่งเป็นต้นไม้ชนิดหนึ่งมีเนื้อไม้สีแดง ประเภทไม้มีเนื้อแข็ง ในสมัยนั้นชาวบ้านบอกว่า บ้านไอร์บือแตมีต้นจากเป็นจำนวนมาก และบรรดาต้นกลุ่มพวกนี้อาศัยอยู่ริมคลองหรือแม่น้ำ ชาวจึงใช้เป็นชื่อหมู่บ้านเดิมว่า ไอร์บือแต แปลกมาจากภาษามลายูท้องถิ่น

ประวัติความเป็นมาของหมู่บ้าน

หมู่บ้านนี้มีภูมิศาสตร์ เป็นภูเขา ป่าดงดิบ มีแม่น้ำสายหนึ่ง ปัจจุบันมีชื่อว่า แม่น้ำสายบุรี และมีสายน้ำ ลำธาร จำนวนไม่น้อยไหลลงสู่แม่น้ำ และเป็นป่าเขาที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยต้นไม้เล็ก ต้นไม้ใหญ่ และสัตว์ป่าหลายชนิดที่อาศัยอยู่ในป่าเขตนี้ ซึ่งมีพรมแดนติดต่อกับประเทศมาเลเซีย ทางรัฐเปรัค ต่อมาบ้านไอร์บือแต แต่ก่อนจะเป็นหมู่บ้านจะมีหมอส้มโอมารับสัมปทานป่าไม้และเป็นทางเกรียนและทางลากโค้ง และมีชาวอุบลฯ ประมาณ ๕-๖ ครอบครัวมา มีครอบครัวของผู้ใหญ่บ้านเดิมคือ นายสุชิน สุขน้อย กับกลุ่มชาวมุสลิมที่มาจากปัตตานีประมาณ ๑๕ ครอบครัวจับจองที่ดินทำมาหากินทำสวนยาง ทำสวนผมไม้เป็นอาชีพหลัก ต่อมาในปี พ.ศ.๒๕๑๑ ได้มีกลุ่มคนมาจากอำเภอระแงะมารวมกันอยู่เป็นจำนวนมากและได้ตั้งชื่อว่า บ้านไอร์บือแต ปัจจุบันผู้ใหญ่บ้าน คือ นายมะซอเร มาซอ และได้มีการพัฒนาหมู่บ้านจนถึงปัจจุบันนี้