นางกวัก เป็นการละเล่นพื้นบ้านของชาวพวนอำเภอบ้านหมี่ ที่ตำบลบ้านทราย เล่นในเทศกาลงานกำฟ้า งานสงกรานต์ งานบุญต่างๆ หรือตามโอกาสที่สมควร เป็นความเชื่อในเรื่องของวิญญาณ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ และผีที่นอกเหนือจากวิญญาณบรรพบุรุษของตน มีการสืบทอดความเชื่อมาถึงปัจจุบัน เป็นเรื่องราวที่ผูกพันกับชีวิตคนพวน ซึ่งจะมีการเชิญวิญญาณมาเข้าสิงแล้วสอบถามเรื่องที่ตนอยากรู้ อุปกรณ์การเล่นประกอบด้วย กวัก คือที่ตั้งกงปั่นด้าย ไม้คาน เสื้อสำหรับใส่กวัก กะลามะพร้าวตาเดียว หมาก พลู บุหรี่ หอยขม แป้ง กระจก หวี ผ้าสไบ กระด้ง หรือถาดสำหรับใส่ทรายหรือขี้เถ้า ขันธ์ 5 ใช้ผูกติดกับหัวกวัก ไม้คานทำเป็นแขน นำแป้ง กระจก หวี หมากพลู บุหรี่ นำมาใส่ถาดเพื่อเป็นเครื่องเชิญผี การเล่น คนเชิญส่วนใหญ่ จะเป็นผู้อาวุโสที่สามารถสื่อหรือเชิญวิญญาณให้มาสิง กวักที่จะเล่นได้โดยจุดธูปเทียนเชิญผี สถานที่เชิญผีต้องห่างจากวงเล่น ผู้เล่นซึ่งคัดเลือกผู้ที่มีจิตใจอ่อนไหวง่ายจับที่ปลายกวักข้างละคน และมีคนร้องเชิญ ซึ่งเรียกว่า “ผู้เซิ้ง” จะร้องเพลงเซิ้งพร้อมทั้งปรบมือให้เข้าจังหวะ คำเซิ้งแต่ละท้องที่อาจผิดเพี้ยนไปกันบ้าง คนเซิ้งจะร้องวนไปวนมาจนกว่าวิญญาณจะมาสิงสู่ในกวัก ซึ่งจะสังเกตอาการของคนเชิญหรือคนทรง แขนกวักจะเริ่มแกว่งและทิ่มดินสับกันทั้งสองข้าง เมื่อวิญญาณเข้าแล้ว ผู้ร่วมวงเล่นจะวักถามปัญหาต่างๆ ให้นางกวักทำนายทายทัก โดยใช้ปลายไม้คานเขียนเป็นตัวหนังสือบนพื้นดินหรือทรายหรือขี้เถ้าที่เตรียมไว้ ถ้าวิญญาณเขียนหนังสือไม่ได้ก็จะแสดงสัญลักษณ์อื่น เช่น ถ้าเป็นจำนวนจะใช้แขนกวักตีดิน ความรู้สึกดีใจนางกวักจะรำวง ถ้าโกรธจะใช้กวักตี แสดงความรักก็จะให้กวักไปซบ เป็นต้น ปัจจุบัน การละเล่นนางกวัก ก็ยังมีอยู่ให้เห็นในวิถีชีวิตของชาวพวนในถิ่นต่างๆ เมื่อมีงานบุญประเพณีก็จะมีคนเริ่มเล่นเพื่อความสนุกสนาน และเป็นการอนุรักษ์สืบสานวิถีชีวิตของกลุ่มชาวพวนสืบไป