ที่มาของอาหาร เป็นขนมพื้นบ้านของชาวไทยเขมรสุรินทร์ ทำกินในเฉพาะครัวเรือนโดยลูกหลานช่วยกันทำ ช่วยกันปั้น เป็นการปลูกฝังความรัก ความสามัคคีของคนในบ้าน มีการถ่ายทอดวิธีการทำจาก แม่สู่ลูก จากย่ายายสู่หลาน ประเพณี/ความเชื่อ เป็นขนมที่ใช้ในงานมงคล เช่น งานบวช งานขึ้นบ้านใหม่ จะนำขนมจัดลงในถาดพูนสูงท่วมถาด นิยมจัดใส่ถาดเป็นเลขคู่ เพื่อแสดงความอุดมสมบูรณ์ ความร่ำรวย มั่งคั่งของเจ้าของบ้าน ใช้ในพิธีเซนไหว้บรรพบุรุษ ใช้เป็นส่วนประกอบในพานบายศรี ไม่ใช้ในงานศพ และงานแต่งงาน เพราะชื่อไม่เป็นมงคล เครื่องปรุง/ส่วนผสม ๑. แป้งข้าวเจ้า ๑๐ ขีด ๒. น้ำตาลอ้อยชนิดผง ๗ ขีด ขั้นตอน/วิธีทำ ๑. นำข้าวเจ้าและน้ำตาลอ้อยชนิดผง นวดให้เข้ากัน พรมน้ำทีละน้อย นวดจนแป้งนิ่มเนียนเป็นเนื้อเดียวกัน ๒. ปั้นแป้งให้มีลักษณะทรงกลม เส้นผ้าศูนย์กลางประมาณ ๑ นิ้ว กดให้แบนเล็กน้อย แล้วเจาะรูตรงกลาง ๓. นำลงทอดในน้ำมันพืช บนเตาไฟความร้อนปานกลาง พลิกกลับไปมา จนขนมฟูสุกเหลืองทั่วกัน ตักใส่ตะแกรงให้สะเด็ดน้ำมัน เทคนิคในการทำ (เคล็ดลับ) สวยงาม น่ารับประทาน ขึ้นอยู่กับการนวด ต้องนวดให้เข้ากัน ไม่เหลวหรือแข็งจนเกินไป