จากการสัมภาษณ์ นายอาแซ คาเน็ง อายุ ๖๗ ปี อยู่บ้านเลขที่ ๓๙/๕ ม. ๓ ต.เขาตูม อ.ยะรัง จ.ปัตตานี ทราบว่า กำแพงดินแห่งนี้ตั้งอยู่ม.๓ ต.เขาตูม มีตวามสูงประมาณ ๔ เมตร ความยาวเริ่มต้นจากโรงเรียนชุมชนบ้านต้นสน ม.๓ ถึงบ้านบูเกาะวัด ม.๔ ต.เขาตูม ประมาณ ๔ กิโลเมตร ปัจจุบันมีร่องรอยกำแพงดินเหลืออยู่ในโรงเรียนประมาณ ๑๐ เมตรและนอกรั้วโรงเรียนซึ่งเป็นสวนผลไม้ของคนในชุมชนอีกเล็กน้อยเนื่องจากถูกทำลายและบุกรุก อาจารย์พอนนท์ มะดอรอ ครูโรงเรียนบ้านต้นสนได้ศึกษาค้นคว้าที่มาของกำแพงดิน ซึ่งเกี่ยวกับประวัติของลังกาสุกะั ว่า ในปี พ.ศ. ๑๙๔๖ บนเกาะชวา มีกล่มคนอาศัยอยู่กระจัดกระจาย ตามแนวชายฝั่งทะเลและลุ่มแม่น้ำสุไหงปัตตานี พงศาวดาร จีนเรียกว่า หลัง-ยะเซี่ยว หรือ ลังกาสุกะ หมายถึง ดินแดนแห่งอินทรีย์สำราญ นักโบราณคดี เรี่ยกว่า ลัง-กาสุกะ ครอบคลุมพื้นที่รัฐปัตตานี

ลักษณะที่บ่งบอกความเป็นลังกาสุกะ คือ ตัวเมืองเป็นศูนย์กลางของชุมชน และมีกำแพงล้อมรอบ จะเพิ่มกำแพงดินเผา หรือกำแพงดินมีประตูเข้า-ออก ลักษณะการเปิด-ปิด กำแพงดิน ชาวบ้านเรี่ยกว่าซูรงหรืซือรง ซึ่งเป็นที่มาของชื่อหมู่บ้านทุกวันนี้และเรี่ยกเพี้ยนเป็นโสร่ง กำแพงดินจึงสันนิษฐานว่า เป็นร่อยรองความรุ่งเรือนของ ลัง-กาสุกะ ในอดีต