บ้านวังสำราญ หมู่ที่ ๒ ตำบลวังทอง อำเภอนาวัง จังหวัดหนองบัวลำภู ซึ่งมีประวัติท้องถิ่นดังนี้

บ้านวังสำราญ เดิมมีชื่อว่า “บ้านโคกโสกกุลา”เหตุที่ได้ชื่อนี้เพราะว่าในอดีตมีเรื่องเล่าว่า มีชายชื่อกุลาเดินทางผ่านมาที่บริเวณหมู่บ้านแห่งนี้ แล้วได้ลงไปในบ่อที่มีลักษณะที่ชาวบ้านเรียกว่า“โสก”(เป็นบ่อน้ำที่เกิดจากการถูกน้ำกัดเซาะลงลึกเป็นทางน้ำไหลตามบริเวณเนินหรือดอน) แล้วชายคนนี้ไม่สามารถขึ้นจากบ่อได้ และสันนิษฐานว่าคงเสียชีวิตในโสกแห่งนี้ โสกที่กล่าวถึงนี่อยู่บริเวณท้ายหมู่บ้านทางด้านทิศตะวันออก ปัจจุบันไม่ปรากฏสภาพและร่องรอยของโสกดังกล่าว ณ บ้านแห่งนี้มีผู้คนเข้ามาอาศัย ทำมาหากินเริ่มตั้งแต่ปี ๒๕๐๔ มีประมาณ ๑๑ หลังคาเรือน คนโดยส่วนใหญ่อพยพมาจากบ้านหนองวัวซอ อ.เมือง จ.อุดรธานี ปัจจุบันคือ อ.หนองวัวซอ และจากบ้านกกค้อ อ.หนองบัวลำภู จ.อุดรธานี ปัจจุบันคือ อ.นากลาง จ.หนองบัวลำภู ชื่อบ้านในขณะนั้นยังไม่เป็นทางการต้องขึ้นอยู่กับบ้านนากลาง และบ้านผาวังเป็นครั้งคราว (ข้อมูลจากพ่อครูคำดี) และในปี พ.ศ.๒๕๐๗ ได้เปลี่ยนชื่อจากบ้านโคกโสกกุลาเป็น”บ้านวังสำราญ”เนื่องจากทางราชการจะประกาศให้เป็นหมู่บ้านตามระเบียบกระทรวงมหาดไทย ชาวบ้านจึงได้ประชุมปรึกษาหารือกันควรเปลี่ยนชื่อใหม่ เพราะชื่อเดิมคำว่า โสก (ร่องน้ำ) มันพร้องเสียงกับคำว่า “โศก” (ความโศกเศร้าเสียใจ) จึงควรเปลี่ยนให้มีความหมายตรงกันข้ามกับชื่อเดิมจึงได้ชื่อว่า “บ้านวังสำราญ”ด้วยเหตุผลดังนี้ คำว่า “วัง”มาจากชื่อของผาวังที่อยู่ติดกับหมู่บ้าน และคำว่า “สำราญ”มีเหตุผล ๒ ประการ ๑.ต้องการคงคำว่า “กุลา หรือ ลา “ไว้ และ ๒. คำเดิมคำว่าโสกหรือโศก มีความหมายถึงความเศร้าโศกเสียใจควรเปลี่ยนให้ตรงกันข้าม จังได้ชื่อว่า “สำราญ”รวมชื่อบ้านเป็น “บ้านวังสำราญ”จนถึงปัจจุบัน แกนนำที่ร่วมกันก่อตั้งหมู่บ้านคือ นายเลื่อน รักษาภักดี, นายสวัสดิ์ นันทขันทร์, นายดัด ไม่ทราบนามสกุล, นายเหรียญ วรบรรดิษญ์, ปัจจุบันมีนายจรัญ แพทย์สูงเนิน เป็นผู้ใหญ่บ้าน