ต้นแวววิเชียร หรือ ต้นฟอร์เก็ตมีน็อต ลำต้น สูงประมาณ ๔๐-๖๐ ซม. ตามลำต้นและ ใบมีขนละเอียดปกคลุม และมียางเหนียวๆ ติดอยู่ เมื่อสัมผัสจะติดมือ ใบ เรียว ยาว เป็นใบเดี่ยว ออกเป็นคู่ตรงข้ามกันตามข้อต้น ลักษณะใบเป็นรูปใบหอก ขอบขนาน ปลายใบแหลม สีเขียว กว้างราว ๑.๕ ซม. ยาวราว ๑๐ ซม. ดอก เป็น ดอกเดี่ยว แต่ออกติด ๆ กันตามข้อต้นหรือง่ามใบ มักออกดอกพร้อมๆ กันตลอดต้นไปจนถึงส่วนยอด และออกดอกตลอดทั้งปี ดอกเป็นรูปกรวยเล็ก โค้งเล็กน้อย ส่วนปลายดอกแยกออกเป็น ๕ กลีบ กลีบดอกมีสีม่วงแก่ ม่วงอ่อน และสีขาว

ตำนานของชาวฝรั่งเล่าขานมาแต่โบราณว่า อัศวินชาวเยอรมันผู้หนึ่งแต่งกายด้วยชุดเกราะเต็มยศเพื่อออกรบ ระหว่างล่ำลาคนรัก ได้ก้มลงไปเก็บดอกไม้เพื่อมอบให้หญิงสาวแล้วพลัดตกลงไปในน้ำ ไม่สามารถขึ้นจากน้ำได้เพราะชุดเกราะมันหนัก และก่อนที่อัศวินหนุ่มจะจมหายไปในน้ำ ได้โยนดอกไม้ให้หญิงคนรักพร้อมตะโกนว่า "อย่าลืมฉัน" หรือ "ฟอร์เก็ตมีน็อต" และกลายเป็นชื่อดอกไม้ดังกล่าวมาจนกระทั่งทุกวันนี้

เนื่องจากต้นฟอร์เก็ตมีน็อต ยังไม่มีชื่อในภาษาไทย หลวงบุเรศบำรุงการ จึงตั้งชื่อให้ว่าต้นแวววิเชียร ซึ่งเป็นชื่อที่ไพเราะ และมีความหมายดีมาก ต้นแวววิเชียรเหมาะสำหรับปลูกเป็นไม้ประดับตามริมทางน้ำ ขอบบ่อ สวนหย่อม ริมทางเดิน หรือเป็นไม้กระถาง เพราะมีความงดงามเป็นเอกลักษณ์ มีกลิ่นหอมเฉพาะตัว ที่น่าสนใจคือเป็นไม้ดอกที่ปลูกง่ายโตเร็ว และตายยาก มีดอกตลอดปี

สรรพคุณ เป็นยาบำรุงร่างกาย โดยเฉพาะผู้หญิง จึงการทำผลิตภัณฑ์จากสารสกัดต้นแวววิเชียร ออกมาจำหน่ายในปัจจุบัน