ข้อง คือเครื่องมือจักสานที่ใช้สำหรับใส่สัตว์น้ำจำพวก ปลา กุ้ง หรือสัตว์จำพวกกบ เขียด เป็นต้น ชาวชุมชนท่าล้งซึ่งเป็นชุมชนที่อยู่ริมแม่น้ำโขง ใช้ข้องกันในชีวิตประจำวันอยู่แล้ว และยังทำเป็นสินค้าส่งไปขายคนนอกหมู่บ้านด้วย ข้องเป็นเครื่องมือจักสานชนิดหนึ่งสานด้วยผิวไม้ไผ่ปากแคบอย่างคอหม้อดิน มีฝาปิดเปิดได้ เรียกว่า ฝาข้อง ฝาข้องมีชนิดที่ทำด้วยกะลามะพร้าว และใช้ไม้ไผ่สานเป็นรูปกรวย ปลายกรวยแหลม ปล่อยเป็นซี่ไม้ไว้ เรียกว่าแซง ลักษณะและรูปแบบของข้องมีหลากหลาย ขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์และความสะดวกของผู้ใช้ เช่น ข้องยืนมีลักษณะคล้ายรูปทรงของโอ่งน้ำหรือรูปทรงกระบอก มีปลายปากข้องบานออก ส่วนข้องนอนหรือข้องเป็ดมีรูปทรงเป็นแนวนอน ซึ่งคล้ายรูปทรงของเป็ด ส่วนข้องลอยนั้นคือข้องนอนหรือข้องเป็ดที่นำมาใส่ติดกระบอกไม้ไผ่ด้านข้างเพื่อให้ข้องลอยน้ำได้ขณะที่จับปลา บางคนจึงเรียกข้องลอย ข้องเป็ด ของนอน เป็นข้องชนิดเดียวกัน ซึ่งวัตถุประสงค์อย่างหนึ่งที่ทำเป็นทรงนอนก็เพื่อความสะดวกในการลอยน้ำ ขณะที่ชาวบ้านสะพายไปจับปลาหรือสัตว์น้ำ ปัจจุบันนี้ข้องประเภทต่าง ๆ ก็ยังมีใช้กันอยู่ทั่วไป สำหรับชุมชนชาวบรูที่บ้านท่าล้งนั้น นายเสน่ห์ พึ่งป่า กล่าวว่า ชาวบรูบ้านท่าล้ง เรียกภาชนะประเภทนี้ว่า ข้อง เหมือนกับภาษาถิ่นอีสาน ข้องนี้เป็นของนายเสน่ห์ พึ่งป่า อยู่บ้านเลขที่ 3 หมู่ 4 บ้านท่าล้ง ตำบลห้วยไผ่ อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี