กลองอืดเป็นเครื่องดนตรีพื้นบ้านชนิดหนึ่งของภาคเหนือ มีลักษณะคล้ายกลองหลวงแต่ขนาดเล็กกว่า

คือ ประมาณ ๑ ใน ๔ ของ กลองหลวง ขึงด้วยหนังหน้าเดียว ตัวกลองทำด้วยไม้เนื้อแข็ง เช่น ไม้ชิงชัน ไม้ประดู่ ไม้แดง เป็นต้น ใช้บรรเลงประกอบการฟ้อนเล็บ หรือใช้ในขบวนแห่ต่างๆ ใช้บรรเลง มีเครื่องดนตรีประกอบจังหวะ ได้แก่ กลองตะโลดโป้ด ๑ ลูก ฆ้องโหม่ง ๓-๔ ลูก ฆ้องหุ่ย ๑ ใบ แนน้อย (ปี่มอญ) ๑ เลา แนหลวง ๑ เลา ฉิ่ง ๑ คู่

กลองอืดเป็นชื่อที่นิยมเรียกกันในจังหวัดแพร่และน่านบางส่วน ที่เรียกอย่างนี้ เพราะฟังเสียงกลองที่ดังกังวานยาวนาน หรือที่เรียกเสียงนี้โดยทั่วไปว่า เสียงอืด หรือ เสียงลูก ปลาย

วิธีสร้างกลองแอว

กลองแอวต้องเป็นไม้เนื้อแข็ง และเนื้อ แน่น เช่น ไม้ชิงชัน ไม้ประดู่ ไม้แดง เป็นต้น ปัจจุบันไม้นี้หายาก

ไม้อื่นที่พอใช้ได้ เช่น ไม้ มะม่วง ไม้ขนุน ไม้ซ้อ ไม้ฉำฉา เป็นต้น ไม้เหล่านี้เสียงจะดีตอนสร้างเสร็จใหม่ เพราะยังไม่แห้งสนิท แต่พอนานไปเมื่อไม้แห้ง สนิทแล้วเสียงจะหาย ไม่ดังกังวานเหมือนเดิม เมื่อคัดเลือกได้ไม้แล้ว จึงถากไม้พอเป็นรูปร่าง เพื่อกลึงให้ได้รูปร่าง และขนาดที่กำหนดแล้วทำการขุดเจาะภายในตามลักษณะที่ควรเป็นสำหรับหนังที่จะนำมาหุ้มหน้ากลองนั้น นิยมใช้หนังวัว ซึ่งมักจะเป็นหนังวัวตัวเมีย และมีรายละเอียดในการคัดเลือกเพิ่มเติมอีกด้วย ดังนี้

- ต้องเป็นวัวที่มีอายุไม่น้อยหรือมากเกินไป กล่าวคือ อายุประมาณ ๕-๖ ปี มักใช้หนังข้างซ้ายของตัววัว

เพราะไม่มีลักษณะด้านหรือหนาจากการถูก นอนทับของตัววัว เนื่องจากวัวจะนอนทับ ด้านขวาเท่านั้น
- หนังวัวที่จะใช้ ต้องไม่มีรอยแส้ อันอาจเป็นสาเหตุให้หน้ากลองขาดตรงรอยแส้ นั้นหนังที่คัดเลือกแล้วจะนำมาขึงและตากให้ แห้งเสียก่อนแล้วจึงนำมาหุ้มให้หนังอยู่ตัว จึงจะใช้การได้