นายคำมี บุญประสิทธิ์ เป็นบุคคลสำคัญทางศาสนา เกิดวันที่ 1 ตุลาคม 2469

ที่อยู่ปัจจุบัน บ้านเลขที่ 69 หมู่ที่ 9 บ้านวังอ้อ ตำบลหัวดอน อำเภอเขื่องในจังหวัดอุบลราชธานี

การศึกษา ระดับประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนบ้านวังอ้อ (ยอดสังข์วิทยา)
ตำบลหัวดอน อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี จบการศึกษาระดับมัธยมศึกษา
ปีที่ 3 โรงเรียนบางปะอิน (ราชานุเคราะห์1) อาชีพ ทำนา
นามองค์ความรู้ หมอสูตร หมอธรรม สะเดาะเคราะห์
ประวัติความเป็นมาขององค์ความรู้นี้ ได้มาจากการศึกษาเอกสาร ตำรา หนังสือ ซึ่งได้รับหนังสือประเพณีโบราณของท่านมหาปรีชา เมื่อครั้งไปอยู่กรุงเทพมหานคร ซึ่งได้รู้จักกับท่านเมื่อครั้งท่านมาเผาศพพระอาจารย์เสาร์ ที่วัดเรียบ อำเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี รวมถึงตัวบุคคล คือ หลวงปู่หนู จากวัดทุ่งศรีวิไล บ้านชีทวน ตำบลชีทวน อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี
ช่วงเวลา / กิจกรรม ในการนำองค์ความรู้มาใช้ ใช้ประกอบพิธีทางศาสนา และประเพณีความเชื่อของท้องถิ่น ได้แก่ การสวดมนต์ทำวัตร การสวดสะเดาะห์เคราะห์ เป็นต้น
ขั้นตอนการประกอบพิธีเสียขวัญ สะเดาะเคราะห์ เริ่มจากการแต่งเครื่องประกอบ โดยจัดทำกระทงเก้าช่อง โรยข้าวตอกดอกไม้ ธูปเทียนเครื่องห้า (ขันธ์) หมอสูตรจะเริ่มสวดตามบทสวดแต่ละบทสวดเกี่ยวกับการสวดขับไล่เคราะห์กรรมต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้นและการอัญเชิญเทวดา สิ่งศักดิ์สิทธิ์เพื่อสวดคุ้มครอง ไปจนจบบทสวด หลังจากนั้นเจ้าของเคราะห์เจ้าของกรรมที่มาทำพิธีสะเดาะห์เคราะห์จะนำกระทงไปทิ้ง หรือไปโผด (ไปวางไว้ตรงทางแยกบ้างหรือ ป่าช้าบ้าง สุดแล้วแต่หมอสูตรจะเป็น
ผู้กำหนด) เมื่อวางเสร็จแล้วไม่ต้องหันหลังกลับไปดูกระทงที่เราไปทิ้ง เป็นอันเสร็จพิธี

แรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์องค์ความรู้

ได้รับหนังสือประเพณีโบราณของท่านมหาปรีชา เมื่อครั้งยังเด็ก ประกอบกับเคยเรียนนักเทศน์กับหลวงปู่หนู จากวัดทุ่งศรีวิไล บ้านชีทวน ตำบลชีทวน อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี

ประวัติการได้รับรางวัล/ยกย่อง
ได้รับการยกย่องในชุมชนให้เป็นผู้นำทางศาสนพิธี และในวาระต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นการจัดกิจกรรมวันสงกรานต์และผู้สูงอายุ ได้มีการแสดงการถ่ายทอดวัฒนธรรมต่าง ๆ เช่น การประกวดผญา ขับร้องสรภัญญะ รวมถึงเป็นผู้มีความรู้ ความสามารถ มีความน่าเชื่อถือ เป็นผู้บุกเบิกบ้าน หมู่ที่ ๙ ตำบลหัวดอน อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี
ประวัติการถ่ายทอด จัดทำเป็นเอกสารเพื่อถ่ายทอดแก่คนรุ่นหลัง เป็นครูภูมิปัญญาท้องถิ่นในหลักสูตรท้องถิ่นของโรงเรียน แสดงในงานวันสงกรานต์และวันผู้สูงอายุเป็นประจำทุกปี เช่นการพูดผญา และถ่ายทอดสำหรับผู้ที่สนใจ