เจรียงหรือจำเรียง หมายถึง การขับร้องหรือการออกเสียงเป็นทำนองเสนาะโดยใช้กลอนสดเป็นส่วนใหญ่ ขับร้องเป็นเรื่องราวการเจรียงมีชื่อเรียกต่างกันออกไป ตามเครื่องดนตรีหลักที่ใช้บรรเลงประกอบ เช่น เจรียงจรวง ใช้ปี่เป็นเครื่องดนตรีหลัก เจรียงตรัว ใช้ซอเป็นเครื่องดนตรีหลัก เจรียงเบริน ใช้แคนเป็นเครื่องดนตรีหลัก เจรียงนอรแกว ใช้ตบมือแทนเครื่องดนตรี และร้องรับว่า แกวเอยเอ๊ยนอรแกว เป็นต้น

เจรียงเบริน เป็นการร้องโต้ตอบระหว่างชายหญิง เป็นทำนองลำ โดยใช้แคนเป็นเครื่องดนตรีประกอบการเล่น มีบทร้องแบ่งออกเป็นสองลักษณะคือ บทร้องสั้นที่ร้องโต้ตอบกันระหว่างชาย - หญิง ในแต่ละครั้งซึ่งมีความยาวไม่เกินหกวรรค แล้วเปลี่ยนให้อีกฝ่ายหนึ่งร้องโต้ตอบเพื่อแก้กลอนกัน ส่วนบทร้องยาวจะเป็นบทร้องที่มีความหมายยาวหลายบท ในการร้องโต้ตอบแต่ละครั้งไม่จำกัดความยาว ผู้เล่นประกอบด้วยฝ่ายชาย ๑ คน หญิง ๑ คน หมอแคน ๑ คน เนื้อร้องทุกบทเป็นคำสอนที่นำมาจากคัมภีร์ในพระพุทธศาสนา