หนังสือสารภัญญ์เพลงกล่อมลูก เป็นคู่มือการประกวดศิลปวัฒนธรรมพื้นบ้านอีสานถือเป็นวรรณกรรมเพลงกล่อมลูกอีสาน ใช้เป็นคู่มือและหลักเกณฑ์ในการตัดสินการประกวดศิลปวัฒนธรรม การแสดงและดนตรีพื้นบ้านอีสาน เช่น ประกวดขับร้องสรภัญญ์อีสาน ประกวดเพลงกล่อมลูก ประกวดเป่าแคน กลองยาว ดนตรีพื้นบ้าน ลำกลอน เล่านิทาน ประกวดไหลเรือไฟ และประกวดประทีปโคมไฟฯลฯ ภายในเล่มเน้นสารภัญญ์ทำนองอีสาน 12 ทำนอง พร้อมตัวอย่างกลอนสารภัญญ์ รวมทั้งหลักเกณฑ์การประกวด กติกาการตัดสิน และเนื้อหาสาระของการประกวด
สารภัญญ์, กรภัญ หรือ สรภัญญะ มาจากคำเดิมเป็นภาษาบาลีว่า "สรภัญญะ" แปลว่า ร้อง-กล่าว หรือ สวดด้วยเสียง หมายความว่า สวดทำนองที่ไพเราะ ซึ่งการสวดแต่เดิมที นิยมสวดด้วยภาษาบาลีประพันธ์เป็นร้อยกรองด้วยถ้อยคำลึกซึ้งกินใจ ต่อมาได้เปลี่ยนร้อยกรองเป็นภาษาไทย แต่ยังคงหลักการใหญ่ๆไว้ตามต้นฉบับแบบภาษาบาลี
สวดสรภัญทำนองอีสาน สมัยก่อน พ.ศ.2473 ประชาชนคนอีสานส่วนใหญ่ยังนับถือผีอยู่ค่อนข้างมากจะเห็นได้จากทุกบ้านมีดอนปู่ตาเป็นที่ประกอบพิธีเซ่นไหว้ กระทั่งถึงสมัยพระอาจารย์สิ่ง ขันตยาคโม และอาจารย์พระมหาปิน ปัญญาพโล พระกรรมฐานสายพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ได้มาปักหลักเผยแผ่ศาสนธรรม ณ วัดโคกเหล่างา(วัดป่าวิเวกธรรม) ในตัวเมืองขอนแก่น ได้แต่งหนังสือจงรัก ยกย่องพระพุทธศาสนาร้อยกรองเป็นคำฉันท์ใช้สวดเป็นทำนองสรภัญ ปรากฏว่าเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลาย การสวดสรภัญทำนองอีสานก็เริ่มมีมาในยุคนี้
กลอนพระคุณพ่อแม่
"ฟังเถิดนายนารี ฟังวจีที่กล่าวสอน
บิดาและมารดร ควรอาทรสนองคุณ
ลำบากยากเหลือหลาย ถนอมกายหมายอุดหนุน
ทำดีหวังพึ่งบุญ เพื่อค้ำจุนบุตรธิดา"
ผู้แต่ง นายประมวล พิมพ์เสน
ความสำคัญ
หนังสือเล่มนี้ถือเป็นคู่มือหรือแนวทางในการจัดประกวดศิลปวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของท้องถิ่น สร้างความรู้ความเข้าใจให้แก่ผู้จัดการประกวด และคณะกรรมการตัดสินเกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรมแต่ละประเภท และถือเป็นวรรณกรรมทางภาษาที่มีความโดดเด่นประเภทสรภัญญ์ทำนองอีสาน และสรภัญญ์เพลงกล่อมลูก ฯลฯ