ปิ่นโตเป็นภาชนะชนิดหนึ่งสำหรับบรรจุอาหารประกอบด้วยภาชนะรูปทรงกระบอกซ้อนกันเป็นชั้น ๆ มีโครงร้อยตรงส่วนหูสองข้าง หิ้วได้ มักจะมีตั้งแต่ 2 ชั้นขึ้นไปลักษณนามเรียก “เถา”

ที่มา

เดิมเชื่อว่า "ปิ่นโต" มาจากคำว่า "ปินโต" ในภาษาโปรตุเกสแต่โสมทัต เทเวศร์ (นามปากกาของ ส.พลายน้อย หรือสมบัติ พลายน้อย) นักภาษาศาสตร์ เขียนแย้งว่า น่าจะเป็นการจำไขว้เขวกับฝรั่งโปรตุเกสที่เข้ามาอยู่เมืองไทยสมัยกรุงศรีอยุธยา ชื่อเฟอร์นันโด เม็นเดซ ปินโต(Fernão Mendes Pinto)จึงทำให้คนคล้อยตามกันมาก ความจริงแล้วตามพจนานุกรมภาษาโปรตุเกส คำว่า Pinto หมายถึงลูกไก่ ดังนั้นภายหลังส่วนใหญ่ลงความเห็นสอดคล้องกันว่าน่าจะมาจากคำว่า "เบนโต" ในภาษาญี่ปุ่นซึ่งหมายถึง ข้าวกล่อง ซึ่งอาจจะผ่านมาจากภาษาจีน คำว่า "เปี้ยนตัง"

การใช้งาน

ปิ่นโตชั้นล่างสุดมักจะมีขนาดใหญ่กว่าชั้นอื่น ๆ เล็กน้อย นิยมใส่ข้าว ส่วนชั้นอื่น ๆ อาจใส่กับข้าว ขนม หรืออื่น ๆ ก็ได้ ปิ่นโตนิยมใช้ใส่อาหารสำหรับนักเรียนนำไปรับประทานตอนกลางวัน หรือผู้ที่ทำงานนอกบ้าน นอกจากนี้แล้วพุทธศาสนิกชนยังนิยมบรรจุอาหารใส่ปิ่นโตเพื่อนำไปถวายพระตอนเช้า หรือกลางวัน ขณะที่ร้านอาหารที่บริการส่งถึงบ้าน ก็นิยมใช้ปิ่นโตใส่อาหาร