ชื่อ(ระบุชื่อที่ชาวบ้านเรียกด้วย) ตีกลองเรือพระ

ประวัติความเป็นมา ตำนานที่เกี่ยวข้อง

การตีกลองเรือพระ อำเภอโคกโพธิ์ ริเริ่มโดยนายเคลื่อน คงสกุล ซึ่งในปี พ.ศ.๒๔๘๖ ท่านศึกษาอยู่โรงเรียนวัดลำพะยา จังหวัดยะลา ท่านได้เรียนรู้การตีกลองเรือพระจากพระครูสิริศาลโสภณ (เจ้าอาวาสวัดลำพะยาในสมัยนั้น) ซึ่งถือได้ว่าในสมัยก่อนไม่มีปฏิทิน เมื่อถึงวันโกนก่อนวันขึ้น ๘ ค่ำ หรือก่อนวันพระ จะตีกลองให้ประชาชนทราบว่าวันรุ่งขึ้นเป็นวันพระ

ต่อมาปี พ.ศ.๒๕๐๖ ได้คิดริเริ่มกับครูโรงเรียนบุญมีวิทยา (ครูวายุ ภู่พงศ์) ให้มีการแข่งขันตีกลองเรือพระงานประเพณีชักพระอำเภอโคกโพธิ์ซึ่งในคืนแรกของงานประเพณีชักพระนายเคลื่อน คงสกุล ตีกลองให้ประชาชนผู้มาร่วมงานชม และท่านมีความคิดควรอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมนี้ไว้ไปสู่คนรุ่นหลัง จึงให้แต่ละวัดไปฝึกตีกลอง หลังจากนั้น พ.ศ.๒๕๐๘ เริ่มมีการแข่งขันตีกลองเรือพระเรื่อยมาจนถึงปี พ.ศ.๒๕๓๗ และเริ่มการแข่งขันใหม่ในปี พ.ศ.๒๕๕๕

แหล่งที่ปรากฏการแสดงนั้น ๆ

- งานประเพณีชักพระอำเภอโคกโพธิ์

โอกาสที่เล่นหรือแสดง

- งานประเพณีชักพระอำเภอโคกโพธิ์

อุปกรณ์ที่ใช้ในการแสดง(เช่น ไม้ตะขาบสำหรับละครชาตรี)

๑. กลอง

๒. ไม้ตีกลอง

ลักษณะของสถานที่แสดง

- แสดงบนเวทีงานประเพณีชักพระอำเภอโคกโพธิ์

จำนวนผู้แสดง เพศ

- ๒ คน เพศชาย

เครื่องแต่งกาย

- เสื้อยืดคอกลมสีขาว นุ่งผ้าโจงกระเบนสีแดง

เรื่องหรือบทที่ใช้แสดงหรือลำดับขั้นของการแสดง

๑. การตีกลองเรือพระในวัด มีดังนี้

๑.๑ การตีเรียกคน

๑.๒ ตี ๘ ค่ำ ๑๕ ค่ำ

๑.๓ ตีเหตุฉุกเฉิน

๑.๔ ตีพระศึก

๒. การตีกลองของเรือพระ มีดังนี้

๒.๑ ตีคุมเรือ

๒.๒ ตีเรือเดิน

๒.๓ ตีเรือวิ่ง

๒.๔ ตีเรือติด

๒.๕ ตีเรือหยุด

๓. ความพร้อมและจังหวะการตี

การเปลี่ยนแปลงหรือสภาพในปัจจุบัน (ถ้าสามารถระบุเวลาที่แน่นอนของการเปลี่ยนแปลงหรือผู้ที่เป็นต้นเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงได้ยิ่งดี)

- การตีกลองเรือพระในสมัยก่อนกับการตีกลองเรือพระปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลง คือ การตีกลองเรือพระในสมัยก่อนนั้นมีการตีบอกเมื่อไฟไหม้วัด ,พระสิ้นบุญ , เรือพระเหยียบคนตาย เป็นต้น