เว็จวัดใหญ่สุวรรณาราม

“เว็จ” หรือ ตามพจนานุกรม ก็คือ “”ที่ถ่ายอุจาระ” หรือสมัยนี่เรียกว่า “ส้วม” ประวัติความเป็นมาของ เว็จหลังนี้ ทราบว่า สร้างขึ้นตั้งแต่สมัยสุโขทัย และหลังนี้เป็นหลังสุดท้ายที่เหลืออยู่ แต่อีกหลังหนึ่งนั้นสร้างขึ้นมาใหม่ สำหรับหลังอื่น ๆ ที่อยู่ด้านหน้าวัดได้พังและรื้อไปหมดแล้ว และพระภายในวัดรูปหนึ่ง ได้มีโอกาสได้ใช้ “เว็จ” หลังนี้ เมื่อสมัยที่ท่านยังเป็นเด็ก ประมาณ ปี พ.ศ. 2501 – 2507 ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมที่สำคัญของวัดใหญ่สุวรรณารามและใช้เป็นแหล่งเรียนรู้ทางด้านสถาปัตยกรรม ประติมากรรม และจิตรกรรม โดยได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานของกรมศิลปากรด้วย

ลักษณะของเว็จวัดใหญ่สุวรรณาราม ที่เหลืออยู่หลังเดียวนี้ มีรูปทรงเหมือนศาลาพักร้อนแต่มีฝา แบ่งเป็นสองห้อง มีบานประตูแต่ละห้อง ยกพื้นสูงจากพื้นดินก่ออิฐปิดส่วนฐาน ที่ฐานส่วนล่างด้านหลังของแต่ละห้องจะทำเป็นช่องรูปสามเหลี่ยมไว้สำหรับทำความสะอาด ปกติจะต้องโบกปิดไว้ เวลาทำความสะอาดจึงจะทุบเปิดออก ด้านหน้ามีบันไดขึ้นแต่ละห้อง ด้านข้างมีบ่อใส่น้ำ 2 บ่อ สำหรับไว้ล้างเท้าก่อนขึ้น พื้นด้านในห้องเป็นพื้นไม้ ตรงกลางจะทำจะทำเป็นช่องมีไม้ตีเป็นสี่เหลี่ยมยกสูงจากพื้นประมาณ 20 เซนติเมตร สำหรับนั่งถ่ายอุจจาระลงในช่อง ด้านล่างจะเป็นหลุมรองรับเหมือนส้วมซึมของไทย ปัจจุบันตัวเรือนเริ่มผุพังแต่สามารถขึ้นชมได้

วิธีการใช้เว็จ

1. ต้องล้างเท้าให้สะอาดก่อนขึ้น

2. ต้องเตรียมไม้ชำระ หรือ ไม้เช็ดก้น ซึ่งเป็นเป็นไม้ซีกขนาดเล็ก ๆ

3. เวลานั่งถ่ายอุจจาระต้องสำรวมมิให้เกิดเสียงดัง

4. เมื่อทำภารกิจเสร็จใช้ชำระแล้ว ให้ทิ้งลงไปในหลุม และใช้ปูนขาวดับหลิ่น

วิธีทำความสะอาดเว็จ

ในรอบ 1 ปี จะต้องมีการทำความสะอาดเว็จ โดยจะเจาะช่องสามเหลี่ยมและขุดนำเอาอุจจาระออกมาแล้วนำไปเผาไม่ให้เหลือ จึงเกิดเป็นธรรมเนียมสำหรับพระรูปใดที่ลาสิกขาบทจะต้องทำความสะอาดเว็จก่อนลาสิกขาบท

สอบถามข้อมูลเพิ่มเติม ได้ที่ วัดใหญ่สุวรรณารามวรวิหาร โทร. 032-413956