ลักษณะ: ว่านนี้เรียกกันอีกอย่างหนึ่งว่า "พระยาแร้ง แร้งคอดำหรือคอแดง" ให้สังเกต ถ้าตัวผู้จะมีสีแดงที่คอใบและก้านประมาณ ๒ นิ้ว เหมือนคอแร้งส่วนตัวผู้ที่คอและก้านสีขาว ถ้าดึงกาบออกจะเป็นใยบัว ถ้าไม่มีใยก็แสดงว่าเป็นว่านอย่างอื่น หัวคล้ายหัวหอมผิวหัวแดงๆ เนื้อในสีขาว ใบยาวแบนแตกจากหัวเป็นกาบ ร่องกลางใบห่อเล็กน้อยไม่มีก้าน ลักษณะเหมือนว่านรางนากหรือว่านรางทอง แต่ใบเล็กและยาวกว่า

คุณประโยชน์: ใช้หัวโขลกตำผสมกับสุราเป็นยาชักมดลูก มดลูกหย่อนและโรคริดสีดวงทวารได้ผลดีมาก หากจะใช้ทางคงกระพันชาตรีก่อนจะกินหัวว่านให้ภาวนาด้วยคาถา "นะมะพะทะ นะโมพุทธายะ" ตามกำลังวัน หมายถึงถ้าวันอาทิตย์ก็ ๑ คาบหรือ ๑ จบ หากเป็นวันจันทร์ก็ ๒ คาบหรือ ๒ จบ ใช้ได้เพียงชั่วเบาเท่านั้น

วิธีปลูก: หาดินที่ร่วนๆ ใส่ต้นกระถางที่ค่อนข้างใหญ่ เพราะว่านนี้ขยายพันธุ์ได้มาก เมื่อเอาหัวว่านลงกระถางแล้วใช้ดินร่วนปนทราย กลบดินพอมิดหัว รดน้ำอย่าให้แฉะถึงขัง พอเปียกดินชุ่มทุกวัน