บ้านเวียงสวรรค์ แต่เดิมชาวบ้านจะเรียกกันว่า บ้านบน และบ้านล่าง เพราะลักษณะของบ้านบนและบ้านล่างจะมีระดับไม่เท่ากัน บ้านบน จะอยู่ในที่สูง สวนบ้านล่างจะอยู่ในที่ต่ำกว่า ชาวบ้านจึงพากันเรียกว่า บ้านบน บ้านล่าง

ต่อมาปี พ.ศ. 2506 ได้มีพระธุดงค์จำนวน 4 รูป คือ หลวงพ่อโสม หลวงพ่อเลื่อน หลวงพ่อใบ หลวงพ่อปราโมทย์ พระทั้ง 4 รูป ได้เดินธุดงค์มาจากภาคอีสานจนมาถึงดอยสูงแล้วปักกรดพักอยู่ที่ดอยสูง เมื่อปักกรดอยู่ที่นั่นหลวงพ่อโสมได้เดินสำรวจบริเวณที่ปักกรดพบว่าที่ท่านปักกรดอยู่นั้นจะมีลักษณะเป็นกำแพงอยู่รอบ ๆ มีหลุมสำหรับหลบภัยคล้ายแนวรบ เหมือนเป็นค่ายทหาร ที่ใช้สำหรับการรบทำศึกสงครามในอดีต ต่อมาได้มีพนักงานของการลิกไนต์ คือ พ่อสมหวัง ชิดญาติ คุณพ่อสากล จี้ทองแดง ได้มาพบกับหลวงพ่อโสมและลูกศิษย์มาปักกรดอยู่ดอยสูง ก็เกิดความเลื่อมใสแล้วนิมนต์ให้ท่านจำพรรษาอยู่ที่ดอยสูง และได้ช่วยกันสร้างวัดให้กับหลวงพ่อโสม และลูกศิษย์ ต่อมาอีกไม่นานก็มีพระอาจารย์ล้วนได้เดินทางมาจาก จังหวัดพิษณุโลก เพื่อมาหาหลวงพ่อโสมที่ดอยสูง เพื่อตามมาเป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อโสม ซึ่งท่านทั้งสองได้พบกันที่ วัดพุทธมงคลนิมิต จังหวัดนครสวรรค์

หลวงพ่อโสม เป็นพระธรรมยุตที่ถือศิล อย่างเคร่งครัด หลวงพ่อโสม จะนั่งภาวนาทุกวัน มีอยู่คืนหนึ่งขณะที่ท่านนั่งภาวนาอยู่นั้น ก็ได้ทราบว่าที่ดอยสูง(เวียงสูง) ที่ท่านได้ปักกรดอยู่นั้นเป็นที่อยู่ของ เจ้าพ่อถวรรค์ และมีเจ้าพ่อทมิฬ เป็นลูกน้อง

หลวงพ่อโสม เลยตั้งชื่อ วัดเวียงสูงว่า วัดเวียงสวรรค์ และมีชาวบ้านบางคนยังคงเรียกกันว่าวัดเวียงสูง ความหมายของวัดเวียงสวรรค์ ในทัศนคติของหลวงพ่อโสม ก็คือ เวียง ในภาษาล้านนาหมายความว่า เมือง ส่วนคำว่า สวรรค์ มาจากคำหลังของเจ้าพ่อถวัลย์ อ่านออกเสียงเหมือนกันและเขียนไม่เหมือนกัน คือ สะ-หวัน= สวรรค์ /ถะหวัน = ถวัลย์ แล้วใช้ ส ขึ้นต้นแทน ถ ต่อมา กฟผ. แม่เมาะ ต้องขยายบ่อเหมืองจึงได้อพยพราษฎรบ้านบนและบ้านล่างมาอยู่ที่ ม.9 ต.แม่เมาะ อำเภอแม่เมาะ จังหวัดลำปาง ณ ปัจจุบันนี้