ประวัติวัดป่าไผ่วัดป่าไผ่ ตั้งอยู่เลขที่ ๑ หมู่ที่ ๔ ตำบลคลองตาคต อำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ที่ดินตั้งวัดมีเนื้อที่ ๒๘ ไร่ - งาน - ตารางวา วัดป่าไผ่ สร้างเมื่อก่อน พ.ศ. ๒๓๓๔ ประกาศตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. ๒๓๓๔ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อ พ.ศ.๒๔๐๙ ประวัติความเป็นมาของวัดเกริ่นกล่าวเรื่องราวความเป็นมาของวัด คือ

วัดป่าไผ่ แต่เดิมเป็นวัดร้างมาก่อน เนื่องจากมีซากวิหาร และกองอิฐโบราณหลงเหลืออยู่ รวมทั้งพระพุทธรูปหินทราย ทิ้งร้างอยู่ในดงไผ่ ต่อมาชาวมอญได้อพยพมาอาศัยอยู่จึงได้บูรณะและปฏิสังขรณ์เป็นวัดขึ้นมาใหม่ เรียกว่า วัดป่าไผ่ เพราะบริเวณที่สร้างวัดมีป่าไผ่อยู่เป็นจำนวนมาก

นอกจากนี้ วัดป่าไผ่ยังเป็นวัดสำคัญของชาวมอญอีกวัดหนึ่ง “พระมหาเป้อ”อดีตเจ้าอาวาสแห่งนี้เป็นชาวมอญซึ่งมีความรู้แตกฉานในพระไตรปิฎก ทั้งภาษาไทยและภาษามอญ และมนต์คาถาต่าง ๆ อย่างเช่นการทำ “ยันต์ตรีนิสิงเห”ซึ่งแพร่หลายและทำตกทอดสืบมาหลายร้อยปีทั้งในพม่า เขมร เมื่อครั้งลัทธิตันตระ พุทธศาสนาฝ่ายมหายาน กำลังเฟื่องฟูในภูมิภาคดังกล่าว ที่เพดานหอพระไตรปิฎก ณ วัดแห่งนี้ มีภาพเขียนเป็นรูป “ยันต์ตรีนิสิงเห” ช่างเขียนเต็มพื้นเพดาน ที่บานประตูนั้นมีภาพเขียนเป็นรูปเซี่ยวกางสองบาน และที่บานหน้าต่างเขียนเป็นรูปทวารบาล สวยงามทั้งสองบานเช่นกัน ผนังด้านนอก ทั้งสี่ด้านของหอไตรเขียนเรื่องพุทธประวัติ ทว่าบางส่วนลบเลือนไปใต้ถุนหอไตรเขียนเป็นลายผ้ามีดอกดวงเต็มพื้นที่อย่างสวยงาม