วัดป๊อกแป๊ก สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย มีที่ดินตั้งวัด เนื้อที่ ๑๑ ไร่ ๒ งาน ๑๘ ตารางวา

อาณาเขตติดต่อ

ทิศเหนือ ยาว ๒ เส้น ๑๔ วา ติดต่อกับหมู่บ้านของประชาชน

ทิศใต้ ยาว ๒ เส้น ๑๕ วา ติดต่อกับที่นาของประชาชน

ทิศตะวันออก ยาว ๖ เส้น ติดต่อกับที่สาธารณะ ป่าช้า

ทิศตะวันตกยาว ๖ เส้น ติดต่อกับทุ่งนาของประชาชน

พื้นที่ตั้งวัดเป็นที่ราบลุ่มมีที่ทุ่งนาของชาวบ้านโดยรอบ อาคารเสนาสนะต่างๆมีอุโบสถกว้าง ๗ เมตร ยาว ๑๙ เมตร สร้าง พ.ศ.๒๔๗๖ โดยสร้างคอนกรีตเสริมเหล็ก ศาลาการเปรียญกว้าง ๑๖เมตร ยาว ๓๓ เมตร สร้างด้วยไม้และคอนกรีต ๒ ชั้น พ.ศ. ๒๕๒๖ หอสวดมนต์กว้าง ๑๓ เมตร ยาว ๑๕ เมตร สร้างด้วยไม้ พ.ศ. ๒๔๙๑ กุฏิสงฆ์จำนวน ๔ หลัง เป็นอาคารครึ่งตึกครึ่งไม้ สำหรับปูชนียวัตถุมีพระประธานในอุโบสถ

วัดป๊อกแป๊ก สร้างขึ้นเป็นวัดนับตั้งแต่ พ.ศ. ๒๔๕๓ ชาวบ้านป๊อกแป๊กร่วมใจกันสร้างขึ้น เดิมที่ชาวบ้านนี้ได้อพยพมาจากทางเหนือเรียกตัวเองว่า “ยวน” น่าจะแผลงมาจากคำว่า “โยนก” เมื่อมีจำนวนมากเข้าก็ได้จัดสร้างขึ้นแล้วเรียก “วัดป่าเป็ก” เนื่องจากหมู่บ้านที่มีป่าไม้ชนิดหนึ่งเรียกว่า “เป๊ก” หรือ “เพล็ก” มีลักษณะคล้ายไม้ลวกแต่เล็กกว่า ครั้นถึง รัชกาลที่ ๕ ได้มีการสร้างทางรถไฟสายตะวันออกเฉียงเหนือถึงจังหวัดนครราชศรีมา ทางรถไฟผ่านหมู่บ้านนี้ทางราชการได้ตั้งสถานีรถไฟบ้านป๊อกแป๊ก เรียกเพี้ยนมาจากบ้านป่าเป๊ก ตั้งแต่นั้นมาชื่อบ้านป่าเป๊กก็ค่อยหายไป คงเหลือแต่บ้านป๊อกแป๊กแทน นามวัดก็เปลี่ยนมาเป็น “วัดป๊อกแป๊ก” ตามไปด้วย วัดป๊อกแป๊ก ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาวันที่ ๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๗๐ เขตวิสุงคามสีมากว้าง ๘๐ เมตร ยาว ๑๑๐ เมตร