ตั้งชื่อตามเหตุการณ์คำเล่าขานกันมาว่ามีลูกแก้วลอยพุ่งจากสระน้ำ ที่ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของวัด ซึ่งลอยพุ่งไปมาระหว่างสระน้ำแห่งนี้ ไปทางทิศตะวันตกประมาณ ๑ กิโลเมตร แล้วก็ลอยลงที่บริเวณภูเขา จึงเรียกว่า “ภูเขาแก้ว”

วัดสระแก้ว จัดตั้งขึ้นโดยพระพรหมวรราชสุริยวงศ์ (กุทอง สุวรรณกูฏ) เจ้าเมืองอุบลราชธานีคนที่ ๓ พร้อมด้วยท่านพันธุโล (ดี) พิจารณาหาที่ตั้งวัดเห็นว่าภูมิสถานด้านตะวันออกเมืองพิบูลมังสาหาร สมควรตั้งวัดด้วยมีโบราณสถานและโบราณวัตถุ และโบราณวัตถุ สำคัญอยุ่ก่อนแล้ว จึงมอบให้ท้าวธรรมกิติกา (จูมมณี)และท้าวสีฐาน (สาง) เป็นกำลังสำคัญจัดสร้างวัดขึ้น เมื่อ พ.ศ. ๒๔๐๖ มีท่านพันธุโล (ดี) เป็นเจ้าอาวาสรูปแรก ได้สร้างศาลาโรงธรรมกุฎิ ๓ หลัง สิม (โบสถ์) น้ำกลางสระแล้ว เป็นที่ลงสังฆกรรมของภิกษุสงฆ์สระแก้ว อยู่ทางทิศเหนือของวัด ปัจจุบันเทศบาลเมืองพิบูลมังสาหารเช่าที่ดินแปลงนี้ มีเนื้อที่ ๒ ไร่ ๒๖ ตารางวา

ความสำคัญตามคำเล่าขานกันมาว่า สระแก้ว เป็นสระน้ำที่ชาวบ้านเคารพนับถือและเป็นที่เกรมขามของคนและสัตว์ เพราะเชื่อว่าเป็นแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ บางครั้งจะมีแสงคล้ายลูกแก้วลอยขึ้นจากสระน้ำ แล้วพุ่งไปทองทิศตะวันตกประมาณ ๑ กิโลเมตร ก็ลอยลงบริเวณตรงนั้น เรียกว่า “ภูเขาแก้ว” หรือบางครั้งก็ลอยขึ้นจากภูเขาแก้วมาลงที่สระแก้ว เมื่อมีการสร้างวัดขึ้นบริเวณทั้งสองแห่งนี้ จึงตั้งชื่อว่า “วัดสระแก้ว” และ “วัดภูเขาแก้ว” ในบริเวณวัดสระแก้ว มีการค้นพบ ประติมาดรรมหินทราย ส่วนประกอบอาคารประเภท “ทับหลัง” และ “ใบหันทราย” (ข้อมูลจากโบราณคดีเขื่อนปากมูล)

วัดสระแก้ว ตั้งใกล้บริเวณแก่งสะพือ จะมีนักท่องเที่ยว แวะเวียนมาทำบุญ นมัสการพระพุทธมุตตระมงคลมุจลินท์ แผ่นดินสุขสันต์ (พระเจ้าใหญ่สัมฤทธิ์) (จัดสร้างโดยพระครูภาวนาจิตสุนทร เจ้าอาวาสวัดอรัญญิกาวาส อำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี พร้อมด้วยศรัทธาญาติโยมและศิษย์ของท่าน) พระพุทธมุตตระมงคลมุจลินท์ แผ่นดินสุขสันต์ (พระเจ้าใหญ่สัมฤทธิ์) องค์ขนาด ๘๐ นิ้ว สูง ๖.๘๐ เมตร น้ำหนัก ๒๕๐๐ กิโลกรัม หล่อด้วยทองสัมฤทธ์ ได้ทำพิธีถวายที่วัดบูรพา อำเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี วันเสาร์ที่ ๒๙ สิงหาคม ขึ้น ๙ ค่ำ เดือน ๑๐ ปีฉลู พ.ศ. ๒๕๕๒ และได้อัญเชิญมาประดิษฐาน ณ วัดสระแก้ววันอังคารที่ ๓๐ สิงหาคม ขึ้น ๙ ค่ำ เดือน ๑๐ ปีฉลู พ.ศ. ๒๕๕๒

กราบไหว้ขอพรพระพือ เสี่ยงทางเสียบซี่ และพระประจำวันเกิด เพื่อความเป็นสิริมงคล เข้าชมวัด ชมพิพิทธภัณฑ์ทับหลังนารายณ์ที่ค้นพบในบริเวณโบราณสถานภายในวัดสระแก้ว กำหนดอายุราวปลายพุทธศักตวรรษที่ ๑๓ (พ.ศ.๑๑๘๕ –๑๒๕๐) รวมทั้งพักผ่อนหย่อนใจคลายร้อน