ประวัติความเป็นมา/ความหมายของลายผ้า

สืบเนื่องจากชาวสตูลในสมัยอดีตนั้น ได้รับอิทธิพลด้านการแต่งกายจากเชื้อชาติมลายู ชาวจีน

ชาวเปอร์เซีย อินโดนีเซีย และประเทศจากทวีปยุโรป โดยเฉพาะการแต่งกายจะใช้ผ้าลายใบไม้ ดอกไม้ตามธรรมชาติที่มีความหลากหลายรูปแบบและสีสัน มานุ่งหรือสวมใส่เป็นผ้าถุง

ลายดาวน์บูดิงฟอสซิลสตูล เกิดจากการนำลายดาวน์บูดิงมาผสมผสานกับลายฟอสซิลหอย ในพื้นที่จังหวัดสตูล ลายดาวน์บูดิงที่ปรากฏบนผืนผ้า เป็นลวดลายคล้ายซุ้มดอกไม้โบราณชนิดหนึ่งที่มีลักษณะเป็นไม้เลื้อย โดยสำนักงานประวัติศาสตร์ประเทศมาเลเซีย ได้สันนิษฐานว่า ดอกไม้ที่ปรากฏบนผืนผ้า คือ ดาวน์บูดิง (Daun Buding) (ดอกบูดิง) มาจากภาษามลายู หรือ ดาวน์บูดี (Daun Budy) (ดอกบูดี) มาจากภาษาอินโดนีเซีย ดอกไม้ชนิดนี้พบมากในคาบสมุทรมลายู มีลักษณะคล้ายดอกสายหยุด ดอกมีสีเหลือง กลิ่นหอม ใบมีลักษณะเป็นรูปหอก ปลายใบแหลมหรือมีติ่งแหลม ประเทศในแถบคาบสมุทรมลายูนิยมนำดอกไม้ชนิดนี้มาทำเป็นซุ้มดอกไม้เพื่อใช้ในพิธีต้อนรับบ่าวสาวในงานแต่งงาน จึงกล่าวได้ว่าดอกไม้ชนิดนี้ถือเป็นดอกไม้มงคลของชาวมลายูโบราณ ส่วนลายฟอสซิล เป็นการนำลายฟอสซิลในอุทยานธรณีสตูล ซึ่งได้รับประกาศให้เป็นอุทยานธรณีโ

ลกแห่งแรกของประเทศไทย และเป็นแห่งที่ 5 ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยยูเนสโก ทางกลุ่มผ้าปันหยาบาติกจึงได้นำลวดลายดาวน์บูดิงและฟอสซิลหอยในมหายุคพาลีโอโซอิก (อายุประมาณ 299-542 ล้านปี) มาผสมผสาน เป็นลวดลายผ้าที่แสดงถึงอัตลักษณ์ของจังหวัดสตูล

ต่อมา สมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงคัดเลือกผ้าปาเต๊ะลายโบราณของกลุ่มปันหยาบาติก มาตัดเย็บสำหรับฉลองพระองค์ เพื่อเป็นการประชาสัมพันธ์ ส่งเสริม การใช้ผ้าปาเต๊ะลายโบราณให้เป็นที่นิยมขึ้นมาใหม่

ชนิดของผ้า -ผ้าคอตตอน

๔. เทคนิคการผลิต -

พิมพ์ลาย และย้อมสีธรรมชาติ เช่นดินเทอราโรซ่า ซึ่งเป็นดินโบราณที่พบในพื้นที่อุทยานธรณีโลกจังหวัดสตูล สีจากเปลือกต้นโกงกาง เป็นต้น

๕. วิธีการผลิต

ทำมือ โดยการพิมพ์ลายด้วยบล็อกและย้อมสีตามความต้องการ