วัดทุ่งเนินพยอม เป็นวัดเก่าแก่มาก สร้างขึ้นตั้งแต่ ครั้งกรุงสุโขทัย ชื่อวัดตั้งตามสภาพทางภูมิศาสตร์ คือ บริเวณวัดจะล้อมรอบด้วนทุ่งนาจุดที่ตั้งของวัดเป็นเนินดิน และมีต้นพยอมใหญ่อยู่ต้นหนึ่งจึงได้ ชื่อว่า "วัดทุ่งเนินพยอม" ตามพงศาวดาร กรุงธนบุรีได้บันทึกไว้ว่า ในปี พ.ศ. ๒๓๑๘ กองทัพพม่านำโดย อะแซวุ่นกี่คุมกองทัพหลวง จำนวน ๑๕,๐๐๐ คน เข้ามาตีไทย เดินทัพตั้งแต่เมืองตากเรื่อยมาถึงบ้านโกร ป่าแฝก และได้เผาทำลายวิหารโบสถ์ของวัดทุ่งเนินพยอมต่อมาชาวบ้านได้ร่วมกันปฎิสังขรณ์ขึ้นใหม่โดยภายในบริเวณวัดมีสิ่งสำคัญเป็นที่เคารพนับถือของประชาชนได้แก่ พระประธานในอุโบสถ์วิหารที่สร้างขึ้นในสมัยกรุงสุโขทัย เสาของวิหารก่อด้วยกิฐหน้าวัว กว้าง ๑๑ เมตร ยาว ๒๑.๖๐ เมตร