วังมัจฉาเริ่มตั้งแต่ปี พ.ศ.2504 พระครูสุนันทบริรักษ์ (ครูบามูล) เจ้าอาวาสวัดปัว (วัดปัวลุ่ม) ขณะนั้น ได้นำข้าวลือและเศษอาหารที่เหลือจากการฉันประจำวัน หรือที่ชาวบ้านมาทำบุญ โปรยให้ปลาในลำน้ำข้างวัดทุกวัน จึงมีปลาเข้ามากินอาหารเพิ่มมากขึ้นทุกวัน พระครูสุนันทบริรักษ์ จึงขอบิณฑบาตกับชาวบ้านขออนุรักษ์ลำน้ำข้างวัดระยะ 300 เมตร เป็นเขตอภัยทาน ห้ามมีการจับปลา นับตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน จึงเป็นเขตอนุรักษ์พันธุ์ปลา ทุกวันหยุดหรือวันหยุดช่วงเทศกาลต่างๆ จะมีชาวบ้านและนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมชมและให้อาหารปลา สถานที่แห่งนี้จึงเป็นแหล่งอาศัยของสัตว์น้ำหลากหลายชนิดด้วยกัน ชาวบ้านจึงตั้งชื่อว่า“วังมัจฉา”