เมื่อวันที่ ๒๗ พฤษภาคม ๒๕๓๗ แท่งหินซึ่งเรียกว่า"โกศเขานางพันธุรัต" ได้เกิดพังทลายลงมารวมเนื้อที่ประมาณ๒๐ ไร่ เนื่องจากช่วงเวลานั้นฝนได้ตกหนักเป็นเวลาต่อเนื่องวันที่ ๑๘ กรกฎาคม ๒๕๓๙ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำรัสถามถึงรายละเอียดการระเบิดหินและพระองค์ท่านได้ทรงรับสั่งว่า"ใครเป็นเจ้าของการระเบิดภูเขา จะขอให้ยกเลิกการระเบิดหินได้ไหม อยากรักษาโกศนางพันธุรัตไว้"ปัจจุบัน บริษัทชลประทานซีเมนต์ จำกัด ได้มอบคืนพืนที่สัมปทานบริเวณพื้นที่เขานางพันธุรัตให้ไว้เป็นมรดกกับประชาชนและร่วมอนุรักษ์ในโครงการอนุรักษ์และฟื้นฟูสภาพพื้นที่เขานางพันธุรัตอันเนื่องมาจากพระราชดำริเขานางพันธุรัตด้วยดีตลอดมาจุดเด่นทางธรรมชาติ ประกอบไปด้วย ๑.เมรุนางพันธุรัต : เป็นแท่งหินมีลักษณะคล้ายเมรุเผาศพ ซึ่งเป็นที่เคารพนับถือของชาวบ้าน๒. กระจกนางพันธุรัต : เป็นช่องเขาที่สามารถเดินผ่านได้ ซึ่งนางพันธุรัตใช้ส่องหน้าเวลาแปลงร่างเป็นมนุษย์ ๓.ลานเกือกแก้ว : พื้นที่ราบบนภูเขาใช้เป็นลานกิจกรรมในเส้นทางเดินศึกษาธรรมชาติ ๔.บ่อชุบตัวพระสังข์(สระเจ้าเงาะ) : ลักษณะทางธรณีวิทยา เรียกว่า Sinkhole หรือการยุบตัวของหินหรืออ่างเก็บน้ำ ๕.คอกช้าง : อีกจุดหนึ่งซึ่งในวรรณคดีกล่าวว่าเป็นที่เก็บซากโครงกระดูกของมนุษย์และสัตว์ ๖.ถ้ำนางพันธุรัต(ถ้ำมะยม): ภายในถ้ำจะมีลักษณะของการเกิดหินงอกหินย้อย ๗.หุบวังเรือ : จุดท่องเที่ยวอีกแห่งหนึ่งในทางเดินศึกษาธรรมชาติอยู่สูงจากระดับน้ำทะเล ๓๒๐ เมตรซึ่งเขานางพันธุรัตนี้มีเรื่องราวตามรอยวรรณคดีเรื่องสังข์ทอง วรรณคดีเรื่องสังข์ทองเป็นที่นิยมมานานแล้วในท้องถิ่นเพชรบุรีเพราะเมื่อเห็นเทือกเขาลูกหนึ่งมีลักษณะคล้ายผู้หญิงนอนก็เลยเรียกชื่อว่าเขานางพันธุรัตและผูกเรื่องสังข์ทองให้เข้ากับสภาพพื้นที่ เช่น เรียกบ่อชุบตัวพระสังข์ โกศนางพันธุรัต เมรุนางพันธุรัต ฯลฯ ในเรื่องสังข์ทองมีเรื่องเล่ากันว่า "ท้าวยศวิมลมีพระมเหสีอยู่สองพระองค์คือ นางจันเทวี และนางจันทา ต่อมานางจันเทวีคลอดลูกออกมาเป็นหอยสังข์ จึงถูกนางจันเทวี และนางจันทา ต่อมานางจันเทวีคลอดลูกออกมาเป็นหอยสังข์ จึงถูกนางจันทาใส่ร้ายว่าเป็นกาลีบ้านกาลีเมือง ท้าวยศวิมลจึงขับไล่ให้ไปอยู่ชายป่า นางจันเทวีจึงนำหอยสังข์ไปอาศัยอยู่กับตายาย วันหนึ่งนางออกไปหาฟืนรุกขเทวดาเห็นความลำบากจึงแปลงกายเป็นไก่ป่ามากินข้าวที่นางจันเทวีตากไว้ พระสังข์เห็นเข้าก็ออกจากหอยสังข์มาไล่และหุงหาอาหารไว้ให้นางจันเทวีกลับมาก็สงสัยวันรุ่งขึ้นจึงแอบดูก็รู้ว่าลูกของตนเป็นมนุษย์ก็เลยทุบหอยสังข์แตกและใช้ชีวิตแม่ลูกกันตามปกติ ท้าวยศวิมลซึ่งถูกมนต์เสน่ห์นางจันทาถูกนางจันทายุให้ฆ่าพระสังข์ได้สั่งทหารไปฆ่าพระสังข์ แต่รุกขเทวดาก็ได้คอยช่วยเหลือพระสังข์ท้าวยศวิมลจึงให้จับพระสังข์ถ่วงน้ำ ท้าวภุชงค์พญานาคเจ้าเมืองบาดาลก็ช่วยเหลือ แต่ส่งพระสังข์ลงสำเภาทองพร้อมสารว่าพระสังข์มาให้นางพันธุรัตเป็นบุตรบุญธรรม นางพันธุรัตเป็นยักษ์เห็นพระสังข์ก็รักใคร่ นางและบริวารจึงแปลงกายเป็นมนุษย์เลี้ยงดูพระสังข์ นางเป็นมนุษย์ได้ ๗ วัน ก็ต้องคืนร่างเป็นยักษ์ไปจับสัตว์มาเป็นอาหารนางก็สั่งให้พระสังข์อยู่แต่ในวังห้ามออกไปในบริเวณต้องห้าม จนพระสังข์อายุได้ ๑๕ ปี วันหนึ่งนางพันธุรัตออกไปล่าสัตว์ พระสังข์จึงออกไปในบริเวณต้องห้าม พบบ่อเงิน บ่อทอง รูปเงาะ เกือกแก้วและไม้เท้า และเห็นโครงกระดูกสัตว์เป็นจำนวนมาก ก็รู้ว่านางพันธุรัตเป็นยักษ์จึงคิดหนี เมื่อถึงเวลาที่นางพันธุรัตออกล่าสัตว์พระงสังข์ก็ลงชุบตัวในบ่อทองแล้วสวมชุดเจ้าเงาะถือไม้เท้าใส่เกือกแก้วเหาะหนีไป เมื่อนางพันธุรัตกลับมาไม่พบพระสังข์จึงนำบริวารออกตามหา พระสังข์เห็นว่าหนีไม่ทันจึงถอดรูปเงาะออกแล้วขึ้นไปนั่งเป็นรุกขเทวดาบนต้นไทรแล้วอธิษฐานไม้ให้นางพันธุรัตเข้ามาใกล้ได้เมื่อนางพันธุรัตมาพบก็พยายามอ้อนวอนขอร้องให้พระสังข์กลับไปด้วยกันแต่พระสังข์ไม่ยอมกลับ นางพันธุรัตเห็นว่าพระสังข์ไม่ยอมกลับแน่ จึงเขียนมหาจินดามนต์ ซึ่งเป็นวิชาเรียกเนื้อเรียกปลาให้ ด้วยความโศกเศร้านางเลยตรอมใจและอกแตกตาย คนในท้องถิ่นเล่าสืบต่อกันมาและสันนิษฐานว่าพอนางพันธุรัตตายร่างของนางก็กลายเป็นภูเขา พระสังขืก็ได้จัดการทำศพ ชาวบ้านจึงพากันเรียกเขาลูกนี้ว่า "เขานางพันธุรัต"สืบต่อกันมาจนถึงทุกวันนี้