ภาษาถิ่นลานกระบือ จะมีลักษณะคล้ายกับภาษาถิ่นของสุโขทัยมากกว่าภาษาถิ่นพรานกระต่าย แต่ก็ไม่แตกต่างจากภาษาถิ่นพรานกระต่ายมากนัก ทั้งนี้อาจเป็นเพราะความใกล้ชิดกันทางด้านภูมิประเทศและเครือญาติใกล้ชิดกัน ตัวอย่างคำภาษาถิ่นลากระบือ เช่น

ภาษากลาง ล้มกลิ้งกับพื้น ภาษาถิ่นพรานกระต่าย กลิ้งขะหลุน

ภาษาถิ่นลานกระบือ คว่ำข้าวเม่า

ลักษณะของภาษาถิ่นลานกระบือ

๑. เป็นวัฒนธรรมทางภาษา ใกล้เคียงกับภาษากลาง มีความแตกต่างและเพี้ยนไปจากภาษากลางเช่นเดียวกับ

ภาษาถิ่นของอำเภอพรานกระต่าย เช่น

เสื่อ เพี้ยนเป็น เสือ เสือ เพี้ยนเป็น เสื่อ

ข้าวสาร เพี้ยนเป็น ข้าวส่าน หนังสือ เพี้ยนเป็น นั่งสื่อ

๒. เป็นภาษาถิ่นที่แพร่หลายในหมู่คนพื้นบ้านลานกระบือ และยังใช้อยู่ในปัจจุบันเช่น

ฝรั่ง ความหมายคือ ฝรั่ง (ผลไม้) น้ำแหน๋ ความหมายคือ น้อยหน่า

ยู้ ความหมายคือ ผลัก,ดัน แงะ ความหมายคือ เหลียวหน้ามาดู

๓. มีคำสร้อย คำลงท้ายหรือคำจบประโยคในการสนทนาเช่น

ภาษากลาง ซิเรา ภาษาลานกระบือ ฮิหล่าว

ภาษากลาง นั่น ภาษาลานกระบือ ฮ่าน

ภาษากลาง ไปไหนมา ภาษาลานกระบือ ไปไหนมาหล่า,ไปไหนมาเล๊า

๔. ภาษาเปลี่ยนไป เช่น

ภาษากลาง อยู่ที่นี้ ภาษาลานกระบือ โด๋นิ

ภาษากลาง อยู่โน่น ภาษาลานกระบือ โด๋น่ะ

ภาษาถิ่นลานกระบือ มีเสน่ห์และเป็นเอกลักษณ์เฉพาะ เด็กและเยาวชนในปัจจุบันใช้ในการสื่อสารกัน นอกจากนี้

ผู้นำท้องถิ่นได้ให้ความสำคัญและจัดประกวดภาษาถิ่น ในงานประเพณีของท้องถิ่นทุก ๆ ปี